ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ดอกบัวน้อย เฝ้าคอยรัก
เนิ่นนานนัก รอรักนั้น
กลีบน้อยน้อย ค่อยเบ่งบาน
เพื่อบอกผ่าน ความในใจ

ตั้งใจหมาย ในรักแท้
เข้มแข็งแน่ แต่อ่อนไหว
จากโคลนตม ที่จมไง
กว่าจะได้ โชว์กลีบบาน

ได้หลบภัย มาหลายหลาก
มีอยู่มาก ห้วยละหาน
ทั้งเต่าปู ขู่รุกราน
อยู่กันนาน ได้คิดปลง

โผล่ขึ้นโอ่ โชว์เหนือน้ำ
แย้มกลีบงาม ให้ไหลหลง
ขอรักแท้ ที่มั่นคง
มาตกลง ตรงใจกัน

เห็นแล้วไง ได้บินมา
โฉบถลา ลงมานั้น
เข้าคลุกเคล้า อย่างเมามัน
เวลาผ่าน จากกันไป

กลีบชอกช้ำ ทำเศร้าหมอง
จะเรียกร้อง ได้ที่ไหน
สายลมผ่าน สะท้านใจ
เย้ยกันไง ใจระบม

นึกถึงเต่า และปูปลา
อยู่นานมา ไม่ขื่นขม
เจ้าขู่ไป ไม่ระทม
แต่โคลนตม ยังรอดมา

คิดขึ้นได้ เมื่อสายแล้ว
เสียงเบาแผ่ว แสวงหา
อยากขอร้อง กลุ่มเมฆา
เจ้าจงอย่า มาปิดบัง

แสงอาทิตย์ อันร้อนแรง
ยังแอบแฝง ด้วยมนต์ขลัง
เผาฉันให้ กลีบไหม้พัง
เพื่อหยุดยั้ง รักใหม่เอย.

เอียงกายถาม โฉมงามนี้ พี่รักอยู่
บอกให้รู้ คนนี้ไง หมายเจ้าของ
ใช้ความไว หวังจะได้ เธอไปครอง
คงต้องหมอง ในวันหน้า อาจลาตาย

ความรัก ใช่ผักปลา มายื้อแย่ง
แล้วไปแข่ง กดราคา มาซื้อขาย
ใช่ขนมหวาน หลอกให้ทาน กันเรียงราย
ใครอยากได้ หากมือยาว ก็สาวเอา

ความรัก มาจากใจ ไตร่ตรองดู
แล้วจะรู้ รักภายใน จากใจเขา
รักกับรัก หากเข้าใจ ไม่ซบเซา
เข้าใจเขา เข้าใจเรา จะเบาใจ

ช้าช้าได้ พร้าเล่มงาม ตามโบราณ
ที่กล่าวขาน ไว้ชัดแจ้ง แถลงไข
ดูใจเขา ดูใจเรา เขากล่าวไง
อาจช้าไป แต่ของดี มีมาเอย.

 emo_94 emo_94 emo_94 emo_94 emo_94 emo_94 emo_94 emo_100 emo_100 emo_100 emo_100 emo_100 emo_100 emo_87 emo_87