|
หัวข้อ: ก่อนสายเกิน เริ่มหัวข้อโดย: Pamoo ที่ 11 สิงหาคม 2010, 10:21:PM เก็บมะลิดอกขาวพราวดังเมฆ มาสรรเสกเป็นมาลัยให้กับแม่ ร้อยด้วยรักถักด้วยใจไม่เชือนแช ใช้กราบแม่แทบเท้ากล่าวขอบคุณ อยากบอกแม่ว่ารักสักหมื่นหน อยากกอดแม่คนนี้ที่เกื้อหนุน อยากบอกรักแม่คนนี้ที่ค้ำจุน อยากจะหนุนตักแม่ทุกเวลา จงกอดแม่ก่อนไม่มีแม่ให้กอด อย่าอิดออดกอดแม่กันเถิดหนา อย่าอยากกอดตอนแม่เราสิ้นชีวา อยากบอกว่า"รักแม่"แต่สายเกิน หัวข้อ: Re: ก่อนสายเกิน เริ่มหัวข้อโดย: สุดสาย ที่ 11 สิงหาคม 2010, 10:48:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_031.gif) (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_016.gif) อยากกอดแม่ เหมือนกัน วันพรุ่งนี้ อยากคงความ รู้สึกดี ตรงนี้ให้ อยากหอมแก้ม แต้มฝัน วันห่างไกล ให้แม่รู้ สึกอุ่นใจ กำลังใจดี อนิจจา ความฝัน ที่ฉันสร้าง เป็นแค่เงา เลือนลาง อย่างวันนี้ ไม่เคยแล เห็นแม่ แน่สักที แม่ฉันนี้ ไม่อาจอยู่ ให้ดูใจ วันของแม่ ลูกแย่ เพราะแพ้หนัก มองความรัก ในมุมเหงา ยิ่งร้าวใหญ่ คนเขามี แม่เขา มาเอาใจ ลูกร้องไห้ คิดถึงแม่ แก้ไม่ทัน อยากกอดแม่ เหมือนกัน วันพรุ่งนี้ แต่ไม่มี แม่ให้กอด ถ่ายทอดฝัน มีแค่เพียง สายใย ใจผูกพัน ผสานกัน เป็นหนึ่งเดียว เพื่อเกี่ยวใจ ..nara.. (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_030.gif) หัวข้อ: Re: ก่อนสายเกิน เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 12 สิงหาคม 2010, 01:25:AM มาลัยมาลย์ผ่านใจให้แม่รับ หลังนั่งนับวันนี้ที่ใจหมาย ถึงวันอื่นอาจกั้นคั่นด้วยอาย แต่ไม่สายวันนี้มีกล้าพอ บอกคำค้างในใจให้แจ่มแจ้ง ลบเส้นแบ่งบางอย่างให้จางหนอ "หนูรักแม่"แค่นี้ไม่รีรอ ไขความข้อห่อคำพร่ำวจี หัวข้อ: Re: ก่อนสายเกิน เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 12 สิงหาคม 2010, 08:04:AM เก็บมะลิดอกขาวพราวดังเมฆ
มาสรรเสกเป็นมาลัยให้กับแม่ ร้อยด้วยรักถักด้วยใจไม่เชือนแช ใช้กราบแม่แทบเท้ากล่าวขอบคุณ อยากบอกแม่ว่ารักสักหมื่นหน อยากกอดแม่คนนี้ที่เกื้อหนุน อยากบอกรักแม่คนนี้ที่ค้ำจุน อยากจะหนุนตักแม่ทุกเวลา ........................................................... นึกได้ทัน ก่อนจะคลาน ไปหาแม่ เรื่องแย่แย่ เคยทำไว้ ให้แม่หนา สงบจิตร ในภวังค์ นั่งหลับตา นึกภาพมา เก่าก่อนนั้น เป็นฉันใด เห็นเป็นภาพ เลือนลาง เพียงบางเบา หลายภาพเข้า ซ้อนมา ว่ามากหลาย เคยโกรธแม่ เคยเกรี้ยวกราด ตวาดไป แม่ร้องไห้ ไม่โกรธตอบ ปลอบทุกครา ในบางภาพ โผล่ย้อน สะท้อนจิตร ด้วยเคยคิด เกลียดท่านได้ คิดไงหนา หลายหลายภาพ ในภวังค์ ประดังมา จึงรู้ว่า ที่ทำนั้น มันผิดไป ทบทวนภาพ ตามนัย ที่ได้กล่าว ถึงเรื่องราว ที่ผ่านมา น้ำตาไหล จึงลืมตา มองเห็นท่าน นั้นเข้าใจ เข้าไปใกล้ ก้มลงกราบ ท่านทราบนา ท่านใช้มือ ตบหัวเรา เข้าใจอยู่ น้ำตาพรู ไหลผ่าน เท้าท่านหนา เผยอปาก พูดจากใจ ให้มารดา ว่าแม่จ๋า ที่ผ่านมาลูกขอโทษ อย่าโกรธเอย. |