|
หัวข้อ: คิดถึงแม่ เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 11 สิงหาคม 2010, 01:11:PM ยังจำได้ เมื่อแม่ท้อง น้องคนเล็ก
เรายังเด็ก เห็นแม่อาเจียน และเวียนหัว จะเป็นลม มืดหน้า และตามัว มือป่ายทั่ว เพื่อยึดเกาะ พยุงกาย จูงมือแม่ พยุงไป ให้นอนเสื่อ ได้ช่วยเหลือ หยิบยาลม สมดังหมาย ผ้าชุบน้ำ เช็ดหน้าให้ ได้ผ่อนคลาย พอสบาย แม่ได้นั่ง สั่งงานเรา หยิบตรงนั้น ทำอย่างนี้ แม่ชี้บอก ข้าวสารกรอก หม้อข้าว เจ้าอย่าเหงา ไม้เล็กเล็ก ทำเชื้อไฟ เก็บใส่เตา จุดไฟเผา พอติดถ่าน คลานออกมา ล้างข้าวสาร เติมน้ำใหม่ ให้พอเหมาะ หมายจำเพาะ จะสุกดี ตรงนี้หนา ครั้นน้ำแห้ง เม็ดข้าวปลิ พอดีนา เอาไม้มา เกลี่ยถ่านไฟ ให้อ่อนลง แม่สั่งใหม่ ให้ไปดู ที่เล้าไก่ หยิบเอาไข่ มาสามฟอง ไม่ต้องหลง เหลือไว้บ้าง เผื่อแม่ไก่ จะไม่งง เดี๋ยวจะหลง เตลิดไป ไม่กลับมา ทำเจียวไข่ ใส่น้ำปลา มาให้แม่ อร่อยแท้ แม่ปลอบใจ ไม่หลอกหนา ข้างส่วนพ่อ งานรับจ้าง ไม่ว่างมา หมายเงินตรา เพื่อใช้จ่าย และให้เรา ดีที่ว่า มีเราด้วย คอยช่วยเหลือ ไม่มีเบื่อ ช่วยงานได้ และคลายเหงา เมื่อคิดย้อน กลับไป ใจพลอยเศร้า ตอนท้องเรา ไม่มีใครนา น่าห่วงจัง แม่หน้ามืด แม่อาเจียน แม่เวียนหัว ต้องพยุงตัว แอบอิง พิงผนัง แม่โอนเอน งอก้ม ล้มเสียงดัง เสียงตึงตัง ไม่มีใคร จะได้ยิน แม่ติดไฟ ที่ในเตา เอาข้าวหุง แม่พยุง เรื่อนร่างได้ ด้วยใจหิน และควันไฟ ยังเข้าหน้า เป็นอาจิณ หากแพ้กลิ่น ควันไฟ ให้ล้มลง ไฟต้องไหม้ ตัวแม่ และไหม้บ้าน แม่จะคลาน หนีอย่างไร ให้ฉงน เปลวไฟลาม ลุกไหม้ ได้เวียนวน ลมเบื้องบน คงกระหน่ำ ซ้ำไม่เบา คิดบ่อยเข้า ยังเศร้า ใจเรานัก เพราะความรัก แม่ทนได้ ไม่หงอยเหงา เฝ้าอุ้มท้อง มาตลอด คลอดตัวเรา กราบแทบเท้า รักของแม่ เที่ยงแท้เอย. |