|
หัวข้อ: แม่ของฉัน เริ่มหัวข้อโดย: "สายธารศรัทธาธรรม" ที่ 11 สิงหาคม 2010, 12:56:AM (http://www.bloggang.com/data/t/trees/picture/1249884529.jpg) "แม่ของฉัน" ขอเล่าเรื่องเป็นกลอนแม่ของฉัน ที่ทุกวันเฝ้าคิดถวิยล์หา ยามลำบากสิ้นทรัพย์หมดกายา หยดน้ำตาหลั่งไหลที่ใต้หมอน ทุกหยาดหยดสายเลือดที่เกิดก่อ ช่วยเติมต่อลูกรักไม่ขาดตอน ลูกคนนี้ยึดมั่นตามคำสอน ที่แม่วอนสอนสั่งเป็นคนดี (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_005.gif) ใกล้จะถึงวันแม่ลูกคนนี้ขอแต่งบทกลอนแทนคำว่า"รัก" ถึงแม้ต้องอยู่ไกลจากแม่แต่ลูกคนนี้จะตั้งใจเรียน จะเป็นคนดีที่แม่เคยสอนไว้ ลูกคนนี้รู้ว่าแม่เหน็ดเหนื่อย สักแค่ไหน ขอทดแทนความรักที่มีให้ กตัญญูตอบแทนคุณจากหัวใจ แทนความห่วงใยที่ให้มา คิดถึงแม่ครับ ---พลังศรัทธา--- (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_005.gif) หัวข้อ: Re: แม่ของฉัน เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 11 สิงหาคม 2010, 02:55:AM แม่เคยห่อหอบรักประจักษ์แจ้ง จะฝนแล้งเพียงใดใคร่ห่วงหา มอบสุขส่งเสกสรรค์สร้างปั้นมา ไม่เคยล้าเหนื่อยหน่ายจนย้ายจร แม่ฟูมฟักรักเฝ้าเท่าชีวิต ถนอมจิตบำรุงใจไม่ถอดถอน สิ้นสงสัยในรักและอาทร หมดปัญญาจะผ่อนทอนพระคุณ หัวข้อ: Re: แม่ของฉัน เริ่มหัวข้อโดย: "สายธารศรัทธาธรรม" ที่ 11 สิงหาคม 2010, 01:58:PM ร่วมกันแต่กลอนวันแม่กันนะครับ หัวข้อ: Re: แม่ของฉัน เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 11 สิงหาคม 2010, 04:12:PM จะกล่าวถ้อยร้อยเรียงสำเนียงรัก สุดตระหนักรักมั่นไม่หวั่นไหว หญิงคนหนึ่งรักบุตรสุดดวงใจ ไม่ยอมให้ภัยพาลมาผลาญเรา ปกป้องบุตรสุดฤทธิ์จิตคิดหวง ปัดเป่าปวงภัยพาลที่ผลาญเผา ถนอมเลี้ยงเกลี้ยงกล่อมล้อมยังเยาว์ คอยพะเน้าเคล้าคลอพะนอใจ หญิงผู้นี้แน่นักคือรักแม่ ไม่ผันแปรเปลี่ยนป่วนต้องหวนไห้ มีแต่รักแน่แท้แด่ทรวงใน เป็นสายใยใจเชื่อมมิเอือมระอา จะขอก้มกรกราบทาบแทบบาท วันทาวาทไหว้แม่แน่หนักหนา ขอขมาลาโทษอย่าโกรธา พวงมาลาไหว้แม่แด่พระคุณ หัวข้อ: Re: แม่ของฉัน เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 11 สิงหาคม 2010, 05:32:PM เธอคือสิ่ง ที่ยิ่งใหญ่ ไร้คนเทียบ
หากจะเปรียบ คงแสนยาก มากแค่ไหน คำว่ารัก ตั้งแต่เริ่ม เติมเต็มใจ นานเท่าไหร่ ยังไม่ลด หรือหมดลง เธอคือคน ที่สอนสั่ง ทั้งกายจิต เป็นแนวคิด กรองจิตใจ ให้ประสงค์ เป็นคนเดียว มีแต่ให้ ไม่เคยปลง แม้ลูกหลง เดินทางผิด คิดไม่ดี อยู่เคียงข้าง อย่างต้นไม้ กายบังแดด ไม่ให้แผด เผาลูกร้อน นอนสุขขี ยามพริ้มหลับ กล่อมลูกน้อย คอยพัดวี เธอคนดี คนเดียวนั้น แม่นั่นไง รู้ว่ารัก คงไม่พอ แม้ขอได้ ต่อให้กาย ตายแทนไป ให้หลับไหล ยังไม่พอ ทดแทนคุณ หนุนอำไพ เธอยิ่งใหญ่ ให้แค่ไหน ก็ไม่พอ หัวข้อ: Re: แม่ของฉัน เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 11 สิงหาคม 2010, 05:55:PM แม่ของฉัน ท่านจาก พรากไปแล้ว เหมือนดวงแก้ว สูญหาย สลายสิ้น เกือบแปดปี ที่จาก หักห้ามจินต์ ใจถวิล ถึงแม่ ไม่แปรจาง |