|
หัวข้อ: สายลม ดอกหญ้า ครารักจร เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 03 สิงหาคม 2010, 12:58:PM เห็นสายลมพรมพัดสะบัดหญ้า
หยาดน้ำตาหยดตกบนอกฉัน โอ้หัวใจไยเล่าเจ้าครางครัน ฤา เจ้าหวั่นคนไกลไม่มาคืนรัง ดอกหญ้าหลุดลอยท่องล่องลมพัด วนกระหวัดถึงคนไกลให้ความหวัง หวนรำพึงถึงพี่ฤดีพัง ยากจะยั้งชั่งจิตไม่คิดตาม ความเหงานานคลานคลุกปลุกใจตื่น เสียงสะอื้นในลำคอคลอคำถาม เมื่อไหร่รักจักลอยมาเยี่ยมยาม หรือถูกล่ามใจไว้ไม่หวนมา แสงแดดอุ่นยามเช้ากลับหนาวหนัก ด้วยขาดตักพักใจให้หวนหา อาวรณ์เว้าหวาดไหวในอุรา สายลมจ๋าพาเขามาเคล้าเคียง หัวข้อ: Re: สายลม ดอกหญ้า ครารักจร เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 03 สิงหาคม 2010, 04:24:PM ...เมื่อน้ำตารดลงตรงใบหน้า สะอื้นมาพาคนคอยรอยกลับหวน สิ้นทิวาราตรีล้ำเหมือนย้ำครวญ ใจรัญจวนนวลไห้อาลัยชาย ...มีสายฝนหล่นลาวาจาฝาก ดอกหญ้าจากพัดปลิวริ้วแรงหาย เมื่อกิ่งก้านด้านรักเข้าทักทาย ยืนต้นตายสลายสิ้นลงดินดอน... ...ฝากคำรักไปกับลมห่มตัวเขา จากคนเขลาเฝ้ารักเธอเจอไถ่ถอน พิสวาทขาดลาไม่อาทร รักจากจรตอนขาดใจ...ไยไม่แล... หัวข้อ: Re: สายลม ดอกหญ้า ครารักจร เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 03 สิงหาคม 2010, 04:50:PM เมฆมืดดำค่ำแล้วน้องแก้วหวาด
เสียงฟ้าฟาดคำรามตามด้วยฝน ทวีหวั่นพรั่นเวียนให้วกวน หัวใจหล่นบนใครไยลืมเลย สายลมซ้ำกระหน่ำซัดลัดท้องทุ่ง คล้ายพรวดพุ่งพังอกช้ำฟกเอ๋ย เขาทิ้งเราเงาหายไม่หมายเชย ลมเยาะเย้ยถากถางขนางใจ โอ้ดอกหญ้าคงล้าและเหนื่อยอ่อน คงเปียกปอนสายฝนที่หล่นใส่ หมดแรงชูสู้ทานก้านดอกใบ เสียงร่ำไห้ของฉันสวรรค์เมิน......... หัวข้อ: Re: สายลม ดอกหญ้า ครารักจร เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 03 สิงหาคม 2010, 11:23:PM กลิ่นละมุน อุ่นไอ ในดินหญ้า ลอยเยื้องมา สู่ใจ ในห้วงฝัน หอบไอฝน หล่นฟ้า พร่ามัวพลัน เช่นเดียวกัน กับน้ำตา เอ่อล้นใจ สายลมพัด พัดแรง แทงทิ่มจิต เสมือนฉัน เป็นคนผิด คิดหวั่นไหว เสมือนว่า ฉันนั้น ไม่มีใคร และถูกปิด ล้อมไว้ ในกรงจินต์ เหล่าดอกหญ้า พากัน เอนอ่อนลู่ ไปเคียงคู่ กับลม ผสมศิลป์ เป็นภาพงาม ที่เห็น อยู่เคียงดิน แต่กลับสิ้น ซึ่งแสง แห่งความงาม ทั้งรอบกาย รายล้อม พร้อมทุกอย่าง สุดเส้นทาง รางฝัน อันเคยถาม กลับมองเห็น สิ่งนั้น ที่ฉันตาม แต่กลับไม่ อร่าม ครามดวงแด ิความสับสน วนเวียน คล้ายเทียนไหว สะท้านใจ ไปทั้ง เสียงกระแส นั่นน่ะหรือ ภาพฝัน ฉันเหลียวแล สุดท้ายนั้น ก็แค่ คนหลงทาง... |