พิมพ์หน้านี้ - " อะไหล่ความเหงา "

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนแอบรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: masapaer ที่ 20 กรกฎาคม 2010, 10:29:PM



หัวข้อ: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 20 กรกฎาคม 2010, 10:29:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_079.gif)
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_081.gif)

" อะไหล่ความเหงา "

มีแค่เพียงเท่านี้ที่ของฉัน
เป็นโล่กันความเหงาอันร้าวฉาน
ตัวสำรองยังห่างอย่างวันวาน
ยังดักดานรักเธอเพ้อเรื่อยมา

เป็นแค่สิ่งเยียวยาคราเธอเหงา
เป็นแค่เงาเฝ้าห่างอย่างโหยหา
เป็นแค่สิ่งนอกต่างร้างสายตา
คอยปลอบโยนอุราคราเธอช้ำ

ไร้ในสิทธิ์คิดเป็นเช่นคนรัก
ไร้สิทธิ์ทักแค่แอบแบบถลำ
ไร้สิทธิ์แม้แฟนเก็บเหน็บใจจำ
ไร้สิทธิ์แม้ยินคำยามเหงาใจ

คงยืนได้แค่นี้ที่ของฉัน
หมดสิทธิ์ฝันกลั่นลึกนึกอ่อนไหว
คราเมื่อเธออ่อนแอแพ้เมื่อใด
ซบหัวไหล่ใจบางอย่างเศร้าตรม

อยู่เคียงข้างเสมอเมื่อเธอทุกข์
แม้มิอาจก่อปลุกความสุขสม
รักเดี่ยวโดดโอดครวญป่วนระทม
ใจระบมตรมช้ำน้ำตาริน

แม้เป็นเพียงอะไหล่คลายความเหงา
คอยซ่อมเงาในใจใคร่ถวิล
ยังคงทำหน้าที่นี้อาจิณ
ด้วยหัวใจ...มอบสิ้น..จินต์พลีแล้ว


 emo_50
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_081.gif)


หัวข้อ: Re: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: BuaJantra ที่ 20 กรกฎาคม 2010, 11:53:PM
อะไหล่เหงาเฉาอับคับดวงใจ
เพียงเป็นเงา อ่อนไหว ให้สัมผัส
ร่างตัวจริง ยิ่งไร้ ให้ผูกมัด
ถูกกำจัด เพราะจำกัดพื้นที่ใจ


หัวข้อ: Re: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 21 กรกฎาคม 2010, 05:31:AM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_079.gif)
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_081.gif)

" อะไหล่ความเหงา "
.............................................
แม้เป็นเพียงอะไหล่คลายความเหงา
คอยซ่อมเงาในใจใคร่ถวิล
ยังคงทำหน้าที่นี้อาจิณ
ด้วยหัวใจ...มอบสิ้น..จินต์พลีแล้ว


 emo_50
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_081.gif)

เจ้ารู้ไหม อะไหล่ ชิ้นใหม่นี้
คือของแท้ ชั้นดี ที่แจ่มแจ๋ว
ฤาสวรรค์ บันดาล ผ่านตรงแนว
ดั่งดวงแก้ว พรรณราย ให้ถ่ายเท

ของชิ้นเก่า หมดอายุ ผุพังแล้ว
เปรียบดั่งแมว ย้อมขาย หงายเท่เล่
จึงต้องวิ่ง ตุเรง จนเซ็งเซ
ของใหม่เก๋ แกะกล่อง ใช่ของเทียม

จะถนอม จอมใจ อะไหล่แท้
จะคุมแจ แค่ได้ ของใหม่เอี่ยม
จะค่อยเกรียน ค่อยเหลา อย่างเท่าเทียม
จะตระเตรียม เลี่ยมทอง ห้องหัวใจ

อย่าน้อยใจ ไปเลย จะเชยชื่น
อะหลั่ยอื่น หมื่นแสน ไม่สดใส
เป็นของดี เด่นดัง ทั้งนอกใน
จากฝีมือ คนไทย ใช้ทนทาน

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”

มาแจม มะสะแป จ้า


หัวข้อ: Re: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: masapaer ที่ 21 กรกฎาคม 2010, 06:43:PM
(http://dl10.glitter-graphics.net/pub/1269/1269500lteboezixl.gif)

ขึ้นชื่อว่าอะไหล่เผื่อให้เปลี่ยน
เก็บไว้เวียนเปลี่ยนไปไม่สงสาร
หมดอายุราคาค่าตามกาล
แล้วไม่นานก็ทิ้งดิ่งคลองจม

เมื่อมาใหม่ก็ตื่นรื่นดวงจิต
เมื่อสนิมเกาะมิดคิดทับถม
เอาถอดทิ้งกลิ้งเกลือกเสือกไสตรม
คนนิยมของใหม่ให้แน่นอน

ขอบคุณ..คุณลุงจ้า..ยุ่งหน่อยค่ะ เลยไม่ค่อยได้ต่อกลอน...คิดถึงหนูน๊า..ๆ  คริ  ๆ
emo_20

(http://dl10.glitter-graphics.net/pub/1269/1269500lteboezixl.gif)


หัวข้อ: Re: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 21 กรกฎาคม 2010, 07:02:PM
สนแต่ไหล่น้องนางช่างผ่องพรรณ
เรื่องอะไหร่ไหนนั่นนึกรุ่มร้อน
ใครเขาช่างเสือกไสเจ้าบังอร
อยากวิงวอนเขาว่าโปรดการุญ

แม้โฉมบางวางใจคราวไร้รัก
พร้อมสมัครป้องปกด้วยอกอุ่น
ใจเช่นพระดวงนี้อยากมีคุณ
ไว้คอยลุ้นมาร่วมเคียงใต้เถียงนา


 emo_26 emo_26



คอมพังส่งซ่อมที่ร้านที่ซื้อ  มันมีประกัน  แต่  ก็สองอาทิตย์แล้ว  โทรไปถามเขาก็ผลัดไปอีกสองอาทิตย์  โธ่พระเจ้าจอร์จ..คิดถึงทุกๆท่านทุกๆคน emo_54 emo_54


หัวข้อ: Re: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 22 กรกฎาคม 2010, 12:57:PM

...เป็นอะไหล่เก่า-เก่าเฝ้าผุกร่อน
สนิมบ่อนทำร้ายด้วยลายเหงา
งดใช้งานพานค่อยลดด้อยเนา
อะไหล่เราเงาคิดถึงจึงพึงมี

...ไร้ตัวเปลี่ยนนำใช้มิได้ผล
เหตุเพราะทนมานานผ่านวิถี
รอยความเศร้าเคล้าเนตรเขตชีวี
ค่าแห่งปีมีอะไหล่กับใจคอย

...ได้แต่รอผุร่วงห้วงความโศก
ให้พัดโบกโยกหายคลายเหงาหงอย
หากเปลี่ยนได้หวังทบลบทยอย
ใจระห้อยคอยอะไหล่ขเข้าใส่เติม....





หัวข้อ: Re: " อะไหล่ความเหงา "
เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 23 กรกฎาคม 2010, 04:12:PM

ของเกรดดี..ที่เธอ..เสนอซื้อ
เป็นของมือใหม่เอี่ยม..บอกเยี่ยมแจ๋ว
มีสภาพอาบมัน...ขั้นเลื่อมแวว
คุณภาพคับแก้ว..แนวไฮโซ

ฉันอะไหล่..เซียงกง..คงสภาพ
ดูกร้านหยาบ..คราบหมอง..เป็นของโหล
สนิมกิน..บิ่นบาก..จากกองโต
เลขกิโล..โชว์ชั่ง..ตั้งราคา

ไม่อาจเอื้อมอวดเทียม...เจียมจริต
รู้ว่าผิดคิดเปรียบ...ไปเทียบค่า
ของใหม่หรูดูโก้...สวยโสภา
อนิจจา..จำนน..เพราะมลทิน

นึกถึงตน..หนหลัง..ครั้งเคยใหม่
เปรียบเหมือนใข่ ใส่เฝือก..ด้วยเปลือกหิน
มดห้ามไต่ ไรห้ามยุ่ง ยุงห้ามบิน
แต่พอสิ้นเสื่อมทรุด..เธอรุดลา

ค่าของฉันนั้นหรือ...คืออะไหล่
สิ้นความใหม่ไปพร้อม...กับสิ้นค่า
สิ่งเดียวที่เธอฝาก...ก่อนจากมา
คือถ้อยคำตราหน้า..."เปื้อนราคิน"