พิมพ์หน้านี้ - "ไม่รู้ตัว?"

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนแอบรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ระนาดเอก ที่ 09 กรกฎาคม 2010, 03:45:AM



หัวข้อ: "ไม่รู้ตัว?"
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 09 กรกฎาคม 2010, 03:45:AM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_140.gif)

"ไม่รู้ตัว?"



๐ วันก็ยังคงเดิมเฝ้าเติมฝัน
มีทั้งหวั่นทั้งสุข-สนุกขำ
ชินกับเสียงนกร้องพ้องลำนำ
เมฆร่ายรำวิถี..เวทีฟ้า

๐ ใจก็เพลินเดินก้าวพราวกับยุค
แล้วจู่จู่ความสุข-ก็รุกหา
ไม่รู้ตัวพรหมท่านเสกสรรมา
ความประหม่าเริ่มอ่วม..จนท่วมใจ

๐ ความรักเยือนทีเผลอ-เซ่อไปหมด
เราดุจมดขี้แยแต่เมื่อไหร่
เห็นเธอเป็นน้ำตาลนั้นเมื่อใด
คราอยู่ใกล้ปรารถนา..จะครอบครอง

๐ หรือเธอทำเสน่ห์-เท,รด,ราด
ลงใส่ทาสซึมฝัง..ร่าง-สมอง
ยลเธอสวยหน้าหลังรูปดั่งทอง
แอบประคองเธอไว้..ด้วยใจชาย

๐ ดีที่ลมหายใจนั้นไร้รูป
จึงระดมฝากจูบ..เธอได้ง่าย
ในความเก้อความเขินเกินเดียวดาย
เราคือฝ่ายเคว้งคว้าง..อยู่ข้างเดียว

๐ วันนี้ยังเหมือนเดิม-แต่เพิ่มฝัน
ส่งให้ชายหนึ่งนั้นฝันเด็ดเดี่ยว
วันที่รักทักทายคล้ายคลื่นเกลียว
โหมสาดเชี่ยวทำชาย..ร่ายรำพัน..

ระนาดเอก
สวิสเซอร์แลนด์
๘ ก.ค.๒๕๕๓

emo_25

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_140.gif)


หัวข้อ: Re: "ไม่รู้ตัว?"
เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 10 กรกฎาคม 2010, 09:05:AM

                                                                                    ๐..กว่าจะรู้ตัว..๐

                                                                                   กว่าจะรู้ตัวได้..ก็สายแล้ว
                                                                             รักตั้งแนวแถวตรง..อย่างคงมั่น
                                                                             น้อมคำนับรับใจ..ใครคนนั้น
                                                                             อย่างที่มันไม่เคย..เลยผ่านมา
                                                                                   โดยไม่ตอกบอกกล่าว..ให้เรารู้
                                                                             แต่อยู่อยู่กลับจำ..นำไขว่คว้า
                                                                             ให้อยากพิงอิงแอบ..แนบสายตา
                                                                             ทุกเวลานาที..ที่หมุนไป
                                                                                   โดยเฉพาะสายตา..เวลาว่าง
                                                                              ชอบมองค้างช่างเพลิน..เกินห้ามไหว
                                                                              จดจับจ้องมองเธอ..จนเผลอใจ
                                                                              รักโดดใส่เต็มประตู..ไม่รู้ตัว
                                                                                    ทุกการจับขยับร่าง..ดุจนางฟ้า
                                                                              ก้าวซ้ายขวา น่ารัก..น่าทูนหัว
                                                                              สรรพางค์ร่างกาย..ดั่งสายบัว
                                                                              ยามอ่อนตัวเอนไหว..ในสายธาร
                                                                                     หากวันใดไม่เจอ..เผลอหงุดหงิด
                                                                               เหมือนตะขิด-ตะขวง..ทรวงฟุ้งซ่าน
                                                                               ไร้กำลังวังชา..สู้หน้างาน
                                                                               คล้ายอาการลงแดง..แทงลงใจ
                                                                                      กว่าจะรู้ตัวได้..ก็อายม้วน
                                                                              นั่งแย้มสรวลจวนว่า..คนบ้าใบ้
                                                                              หลุดตกหลุม..รักเขา..เข้าเต็มใบ
                                                                              นับตั้งแต่ เมื่อใด..หนอใจเรา?....


                                                                              แฮะๆๆเจอกับดักหัวใจเข้าให้แล้วหนอ... emo_85
                                                                                           
                                                                                              ***เมฆา...***
                                                                           


หัวข้อ: Re: "ไม่รู้ตัว?"
เริ่มหัวข้อโดย: pearpunwa ที่ 24 กรกฎาคม 2010, 03:00:AM
วันก็ยังคงเดิม..เพิ่มคือรัก
อยากพบพักตร์ประจักษ์จิตคิดถึงเขา
ฝากสายลมที่พรมไล้กายแทนเรา
ให้กอดเขาเร้าให้อุ่นกรุ่นฝันดี

ในทางเดินที่เพลินก้าวหากเท้าหยุด
แต่ใจรุดไปเบื้องหน้าแล้วครานี้
หากไม่ซึ้ง..ไม่คิดถึง..ความหวังดี
ก็ควรที่จะเก็บไว้ซ่อนกับใจ

ความรักเยือนอย่าเบือนหน้าดั่งว่าหลบ
สร้างทำนบมาแบ่งกั้นวันสุกใส
ปิดม่านตาแห่งฟ้าฟากดาราใจ
ดาวร่ำไห้ดั่งเพลงแผ่วแล้วจึงครวญ

หากลมหวนทวนอารมณ์ แล้วตรมเศร้า
ดั่งใจเราแรงลมเร้าเฝ้าไห้หวน
แต่โซ่รักกลายกลับรัก-ทัก-ตีตรวน
อารมณ์ครวญจึงบรรเลงบทเพลงไกล

หากทว่าลมหายใจนั้นไร้รูป
บรรจงจูบลงด้วยรัก..ทักได้ไหม
คำทักทายส่งผ่านสายลมละไม
ให้ด่ำใจโดยที่เจ้าไม่เท่ารู้

ใจวันนี้ยังคงเดิม..แต่เพิ่มฝัน
ทอนคืนวันที่บั่นใจให้สุดกู่
ลมแห่งรักมาทักทายหากปรายดู
หากรู้อยู่ในที่เช่น “เร้นแห่งใจ”

emo_106