|
หัวข้อ: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 09:14:PM ย่ำค่ำตะวันลา
ขณะพาวะฟ้าปิด แสงโรยระโหยนิด สติคิดพินิจตน งานการรึที่รับ สิจะดับลุเห็นผล ก็ดื้อนะดวงมน มนะหม่นมิฟัง(คำ)เตือน เสียใจก็คงสาย ผิจะวายมิคลายเคลื่อน ดุ่มๆสิลาเลือน มิลุเงื่อน ก็เตือนแล้ว หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 09:26:PM ใครหนอดื้อ ใครไม่ซื่อ ใครคือเขา
คุณสุวรรณ ร่ายกลอนเย้า เขาคนไหน มาร่วมชม สมศรี กวีไทย มิร้างไร้ แม้ใครดื้อ อย่าถือความ หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 09:35:PM สุวรรณขานถ้อยคำร้อยความดื้อ
บทนี้คือตัวเองนั่นแหละหนา ยังยืนกรานคร้านรับคำเตือนมา จนมานั่งตรองว่าใยดื้อจริง สวัสดีค่ะคุณกุลมาตรา สุวรรณเองค่ะที่ดื้อ ร้อยกรองที่เขียนเบื้องต้นนั้น ลองแต่งเป็นอินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ดูค่ะ ไม่ทราบถูกต้อง และเนื้อหาใช้ได้หรือเปล่านะคะ emo_47 หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 09:41:PM บวชพระไม่ได้..เลยไม่ได้ฉัน..อิอิ..ล้อเล่นค่ะ..คุณสุวรรณเก่งมากๆ..ป้ากุลมิกล้าแต่งฉันท์..ยังไม่ค่อยเข้าใจ..ดูวิธีแต่งแล้ว..ยากมากๆเลยค่ะ
ไม่สามารถจริงๆ.. หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 09:45:PM ฮาๆ...มุขงามจังเลยค่ะ ขอ 1 เม็ดนะคะ emo_20
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ สุวรรณยังอ่อนหัดอยู่อีกเยอะแต่ก็จะพยายามค่ะ emo_108 หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 11:13:PM ย่ำค่ำตะวันลา ขณะพาวะฟ้าปิด แสงโรยระโหยนิด สติคิดพินิจตน งานการรึที่รับ สิจะดับลุเห็นผล ก็ดื้อนะดวงมน มนะหม่นมิฟัง(คำ)เตือน เสียใจก็คงสาย ผิจะวายมิคลายเคลื่อน ดุ่มๆสิลาเลือน มิลุเงื่อน ก็เตือนแล้ว ย่ำค่ำตะวันลา ขณะพาวะฟ้าปิด แสงโรยระโหยนิด สติคิดพินิจตน งานการรึที่รับ สิจะดับลุเห็นผล ก็ดื้อนะดวงมน มนะหม่นมิฟัง(คำ)เตือน เสียใจก็คงสาย ผิจะวายมิคลายเคลื่อน ดุ่มๆสิลาเลือน มิลุเงื่อน ก็เตือนแล้ว (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif) คนดื้อรึคือฉัน มนหวั่นระลึกแว่ว คำเตือนเสมือนแก้ว ก็ละไว้มิไยดี ยิ่งห้ามก็ยิ่งยั่ว ทิฐิชั่วประดามี สิงในหทัยนี้ เพราะทะนงและหลงตน (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif) ขอแจมด้วยครับ หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: หนุ่มน้อย...คอยรัก ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 11:32:PM ย่ำค่ำตะวันลา ขณะพาวะฟ้าปิด แสงโรยระโหยนิด สติคิดพินิจตน งานการรึที่รับ สิจะดับลุเห็นผล ก็ดื้อนะดวงมน มนะหม่นมิฟัง(คำ)เตือน เสียใจก็คงสาย ผิจะวายมิคลายเคลื่อน ดุ่มๆสิลาเลือน มิลุเงื่อน ก็เตือนแล้ว ย่ำค่ำตะวันลา ขณะพาวะฟ้าปิด แสงโรยระโหยนิด สติคิดพินิจตน งานการรึที่รับ สิจะดับลุเห็นผล ก็ดื้อนะดวงมน มนะหม่นมิฟัง(คำ)เตือน เสียใจก็คงสาย ผิจะวายมิคลายเคลื่อน ดุ่มๆสิลาเลือน มิลุเงื่อน ก็เตือนแล้ว ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif[/url]) คนดื้อรึคือฉัน มนหวั่นระลึกแว่ว คำเตือนเสมือนแก้ว ก็ละไว้มิไยดี ยิ่งห้ามก็ยิ่งยั่ว ทิฐิชั่วประดามี สิงในหทัยนี้ เพราะทะนงและหลงตน ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif[/url]) ขอแจมด้วยครับ ขอแจมด้วยคนครับท่านพี่ๆทั้งหลาย ไม่เพราะขออภัยนะครับ เพราะกำลังฝึก คำเธอเสมอดาบ ระยะทาบฤดีดล เจ็บปวดระอาปน ทรมานสะท้านใน คนดื้อ ริ ถือสิทธิ์ นิรมิตสะกิดใจ เหมือนแกล้งแถลงไข ขณะไร้ฤทัยเดิม มั่วไปเรื่อยครับ emo_85 หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 05 กรกฎาคม 2010, 02:30:AM ท้องฟ้าทิวาวาร รติกาลสิมาเยือน
แสงฉายรดาเกลื่อน วสุท้าวธเรืองรงค์ อัปสรจะไหว้วอน รตะฟ้อนฉะอ้อนองค์ ท่วงท่าสง่าทรง ผิว์ระเรืองภวังค์โรม เจ้าดื้อสิถือดี อุระพี่สิลาโลม ดวงใจหทัยโฉม ฤ วลีมิพอนวล.... อิอิ....เป็นครั้งแรกที่เขียนค่ะ แต่จะว่าไปก็สนุกนะคะ จริง ๆ ปรางชอบอ่านออกเสียง เพราะดีค่ะ หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 05 กรกฎาคม 2010, 05:38:AM ลิบลิบกระพริบพร้อย
นภพลอยอุไรแสง เนื่องดาวกระจายแจง ปะทะแจ้งแจรงนภ เหมือนว่าจะเยือนเย้า มนะเจ้าวะว่อนกลบ หม่นในฤทัย ลบ เถอะนะขวัญผละเศร้าทรวง หายดื้อละถือดี นยมีสิปลดห่วง ดาราระดาดวง รุจิแจ้งแจรงใจ ขอบคุณ คุณปราง คุณหำน้อย คุณสายใย คุณกุล มาตา และทุกๆท่านที่มาเยือนค่ะ ขอออมแรง หยิบฉันท์ที่ลองแต่งไว้ให้พี่คนหนึ่งมาลง และเขียนเพิ่มนิดนึงนะคะ (^_^)~ หัวข้อ: Re: ดื้อ เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 05 กรกฎาคม 2010, 06:56:AM ฮาๆ...มุขงามจังเลยค่ะ ขอ 1 เม็ดนะคะ emo_20 ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ สุวรรณยังอ่อนหัดอยู่อีกเยอะแต่ก็จะพยายามค่ะ emo_108 เก่งจริงๆค่ะ..ไม่ได้ชมเกินจริง..ว่าแต่แซวต่อว่า..รูปโลโก้เป็นคุณตายายน่ารักดีค่ะ..ป้ากุลอนาคต..คงเป็นย่าที่เดินกะหนุ่มๆ.. อ๊ะๆ..อย่าเข้าใจผิด..เด็กหนุ่มคือเจ้าดล..ลูกชาย..เพราะปู่..คือสามี..หนีไปสวรรค์ซะแล้ว..อิอิ |