|
หัวข้อ: เสียงบ่นของบันได เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 01:10:AM อาจเป็นเพียงบันไดให้คนข้าม
ให้ผู้คนสมความปราถนา สู่จุดสูงสมหวังดังอุรา เศร้าหนักหนาเกิดมาเป็นบันได เขาไต่ข้ามกันไปใหญ่ก้าวหน้า ทิ้งบันไดไร้ค่าน่าเศร้าไหม เขาอยู่บนเราอยู่ล่างช่างเศร้าใจ จะมีใครให้คำตอบปลอบใจตน ไม่อยากเป็นบันไดต่อไปอีก อยากจะหลีกหนีไกลใจสับสน นี่แหละหนาชีวิตคิดวกวน ต้องอดทนเป็นบันไดไร้หนทาง เป็นบันไดแบกรับกับทุกสิ่ง เป้นความจริงอันทุกข์ทนหม่นหมองหมาง ต้องยึดธรรมนำใจให้ละวาง กลับขัดขวางเพราะภาระหน้าที่ตน คงต้องเป็นบันไดไปจนแก่ ความจริงแท้เป็นเช่นไรอย่าไปสน ทำหน้าที่เรื่อยไปใจอดทน ให้ทุกคนปีนบันไดถึงปลายทาง.......... emo_108 emo_108 หัวข้อ: Re: เสียงบ่นของบันได เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 01:45:AM เสียงบ่นและตัดพ้อ ระทดท้อต่อภาระ เหนื่อยหน่ายทุกขณะ หนักมนมโนนาน แม้ใครลุและย่ำ ฤ ข้ามขั้นบันไดผ่าน ภูมิใจเถอะนะมาน มิต้อยต่ำค่าใดเลย emo_47 หัวข้อ: Re: เสียงบ่นของบันได เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 03:02:AM เป็นบันไดขึ้นลงคงหน้าที่ เป็นความดีงามยิ่งสิ่งเหยียบย่าง จงภูมิใจในตนดั่งคนกลาง อย่าจืดจางจิตใจให้ผู้คน ขอปลอบใจบันไดไม่โดดเดี่ยว ท่านมีเพื่อนกลมเกลียวเหนี่ยวถนน ฝูงชนข้ามปลอดภัยในเบื้องบน จงอดทนต่อไปในความดี แม้รองรับใครๆให้ข้ามขึ้น ถึงจะมึนไปบ้างต่างวิถี เขาเดินลงคงได้ในชีวี ใครย่ำยีชั่งมันฉันภูมิใจ เป็นบันไดคนข้ามยามอยากสูง ดั่งคอยจูงคนลงให้ตรงได้ เขามีสุขเราสุขทุกข์ห่างไกล ขออวยชัยให้ท่านสำราญเทอญฯ emo_55 ปรางค์ สามยอด หัวข้อ: Re: เสียงบ่นของบันได เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 10:54:AM (http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:jFMYP5_n8P76dM::&t=1&usg=__MuNg63g62jqkVZGGEy8e--CwC3U=) เสียงออดแอด แสดเข้า เมื่อเก่าคร่า เอียงหูท่า ว่าใคร ใจหดหาย ทุกย่างก้าว สาวมา แทบบ้าตาย ค่อยค่อยคลาย สยายอ้า ผ้าคลุมโปง บันไดเก่า เล่าลั่น เมื่อพลันเหยียบ สุดจะเปรียบ เยียบเยือก เฮือกไหวโหวง ระหว่างบ่น พ่นคาถา หาพร่ำโยง เหมียวเหมียวโพ่ง โล่งอก โธ่ แมวเอง หัวข้อ: Re: เสียงบ่นของบันได เริ่มหัวข้อโดย: KungDekZa ที่ 04 กรกฎาคม 2010, 01:26:PM เป็นบันไดอยู่เบื้องหลังช้ำใจนัก
จะมีสักกี่คนมาแลเหลียว รู้สึกเหมือนดั่งว่าอยู่คนเดียว แสนโดดเดี่ยวใครใครข้ามผ่านไป อยู่เบื้องหลังความสำเร็จหลากชีวิต มีสักนิดมองเห็นเราบ้างไหม ก้าวขึ้นสูงเสียดฟ้าก็บันได ลงมาให้ถึงพื้นดินก็พึ่งเรา จงภูมิใจเถิดนะบันไดเอ๋ย แม้เขาเฉยอย่าก่นหรือบ่นเขา จงภูมิใจเถิดเราช่วยแบ่งเบา ทำไปเอาเพราะนั่นคือความดี KungDekZa |