|
หัวข้อ: คำหวาน เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 02 กรกฎาคม 2010, 05:46:PM คำหวานหวาน ที่เธอใช้ โยนใส่ฉัน
ในทุกวัน เฝ้าคอยซ้ำ ตอกย้ำให้ มันเหมือนน้ำ ที่ประพรม ชะโลมใจ หารู้ไม่ ว่าแฝงไฟ ซ่อนในคำ คำบางคำ มันอาจทำ ให้ช้ำนัก คำว่ารัก อย่างพลั้งเผลอ ให้เพ้อพร่ำ คนบางคน อาจเลื่อนลอย เพราะถ้อยคำ ใจถลำ มอบไม่เหลือ หรือเผื่อใจ สะกดเป็น หรือเปล่าหนา คำว่ารัก ซึ้งประจักษ์ ถึงความนัย ที่ใช้ไหม ถ้าพูดมา เพียงลมปาก ใช่จากใจ เก็บไว้ใช้ เองดีกว่า อย่าพูดเลย หัวข้อ: Re: คำหวาน เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 02 กรกฎาคม 2010, 11:08:PM หวานหวานแท้แค่คำชื่นฉ่ำนัก หวานหวานรักปักใจที่ใฝ่หา หวานหวานหอมดอมดมสมอุรา หวานหวานค่ารักหมดสะกดใจ หวานคำหวานใช้บ่อยก็กร่อยเหลือ หวานปนเจือความขมข่มไม่ไหว ใช้คำหวานพร่ำเพรื่อเผื่อแผ่ใคร สิ้นรสหวานจากใจให้เสื่อมคลาย หวานกลายขมคมปาดเข้าบาดลึก น้ำตาลปึกไร้รสหมดความหมาย เปลี่ยนรสขมคมปักรักมลาย ใจห่างหายร้าวราญเพราะ"หวานคำ"... emo_85 emo_85 หัวข้อ: Re: คำหวาน เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 03 กรกฎาคม 2010, 09:27:AM หวานเพียงคำ จำจดไว้ ใจมิหวาน เป็นตำนาน มารรัก หักมิเหลือ ดั่งคำคม บรมครู ชูเชิดเชื่อ อันอ้อยตาล หวานสิ้นเบื่อ เหลือซากเดน คำหวานหวาน หว่านให้รัก ปักดวงจิต อย่าสิ้นคิด ให้ชิดชม สมแล้วเร้น เบื่อซากจืด ชืดมิชม จมตมเลน เฉกดังเช่น หวานเป็นลม ขมตรมตาม |