|
หัวข้อ: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 30 มิถุนายน 2010, 04:29:PM กาพย์สุรางคนางค์ เป็นกาพย์ที่คุณงายชอบจังหวะของบทประพันธ์มากที่สุด (ในขณะนี้)
ขอยกตัวอย่างคำประพันธ์ซึ่งรู้จักกันดี คือ สุรางคนางคนางค์ เจ็ดวรรคจักวาง ให้ถูกวิธี วรรคหนึ่งสี่คำ จงจำให้ดี บทหนึ่งจึงมี ยี่สิบแปดคำ หากแต่งต่อไป สัมผัสตรงไหน จงให้แม่นยำ คำท้ายวรรคสาม ติดตามประจำ สัมผัสกับคำ ท้ายบทต้นแล อ.ฐปนีย์ นาครทรรพ ประพันธ์ อีกหนึ่งตัวอย่าง ขอเชิญเด็กไทย นึกถึงต้นไม้ ในด้านคุณค่า ปลูกเพื่อประดับ ตกแต่งเคหา กันแสงสุริยา ด้วยเงาร่มเย็น ปลูกเพื่อใช้ไม้ ใช้ฟืนก็ได้ หุงต้มจำเป็น เพื่อได้ไม้ขาย กั้นเขตให้เห็น ป้องกันลำเค็ญ ขโมยลักของ บ้างปลูกกันลม กันดินล่มจม ก็สมใจปอง รากยึดเหนี่ยวดิน ถิ่นน้ำลำคลอง มิให้ลอยล่อง ตามน้ำเซาะพัง หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 30 มิถุนายน 2010, 06:32:PM (http://img121.imageshack.us/img121/8826/75953821.jpg)
ขอจองลองแต่ง กวีมิแล้ง แจ้งจิตพิศมัย สำนวนล้วนถ้อย ดั่งร้อยมาลัย หอมหวลฤทัย ใดเทียบเทียมทัน เพรางายร่ายบท กาพย์สุรางค์สด จดจารหวานนั้น ร้อยคำลำนำ คำหวานปานจันทร์ บุปผาลดาวัลย์ อันชวนชิดเชย .. ยากแท้ๆ..คนแก่..ปาดเหงื่อเลยค่ะ..มาลองฝึกดูนะคะเพรางาย..เก่งจัง หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: เมฆา... ที่ 30 มิถุนายน 2010, 07:34:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_012.jpg)
เริ่มงงสับสน วอนช่วยบรรดล กลกานท์งานเขียน ลำพังตัวผม เลิกล้มความเพียร แต่ยังวนเวียน เรียนรู้ต่อไป อ่านของหลายท่าน อักษรรังสรรค์ สรรหาคำไทย ชื่มชมอย่างยิ่ง พูดจริงจากใจ เป็นสุขผ่องใส ยามได้อ่านกลอน ยิ่งของป้ากุล สวยสดสมบูรณ์ เทิดทูนอักษร เรียงคำตามลักษณ์ ถักทอก่อสอน ให้เห็นบทตอน จึงย้อนศึกษา..... ***เมฆา...*** หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 30 มิถุนายน 2010, 07:43:PM ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_012.jpg[/url]) เริ่มงงสับสน วอนช่วยบรรดล กลกานท์งานเขียน ลำพังตัวผม ล่มเลิกความเพียร แต่ยังวนเวียน เรียนรู้ต่อไป อ่านของหลายท่าน อักษรรังสรรค์ สรรหาคำไทย ชื่มชมอย่างยิ่ง จริงจากดวงใจ เป็นสุขผ่องใส ยามได้อ่านกลอน ยิ่งของป้ากุล สวยสดสมบูรณ์ ทูนเทิดอักษร เรียงคำตามลักษณ์ ถักทอก่อสอน ให้เห็นบทตอน จึงย้อนศึกษา..... ***เมฆา...*** ถ่อมตัวยั่วเย้า เมฆานะเจ้า เย้ามาเย้าไป เปรื่องปราดมาดมั่น สรรค์สร้างทางไว้ กวีบ้านไทย ใฝ่เฟื่องเรื่องกานท์ หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: แงซาย ที่ 01 กรกฎาคม 2010, 08:44:AM ได้ยินสำเนียง
ขอร่วมร้อยเรียง ส่งเสียงขับขาน สำนวนไม่เพราะ เสนาะโสตท่าน ได้โปรดสงสาร มือใหม่อยากเป็น สุรางคนางค์ อาจารย์ยกร่าง วางแบบแนบเห็น คนความรู้น้อย ก็พลอยลำเค็ญ คิดค้นประเด็น เช้าเย็นเรื่อยมา ฝากตัวเป็นศิษย์ ลองถูกลองผิด อย่าคิดถือสา ขาดตกบกพร่อง ลองต่อกอกา คำใดค้างคา โปรดช่วยชี้นำ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_030.gif) หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 01 กรกฎาคม 2010, 12:37:PM ต่างลองถูกผิด
ฝึกค้นฝึกคิด ติดใจประจำ จึงจะก้าวหน้า กว่าที่เคยทำ ทบทวนหวนย้ำ ทุกคำกล่าวสอน แรกอาจเหมือนยาก กฎเกณฑ์หลายหลาก อยากต่อกาพย์กลอน ต้องตั้งใจมั่น ทำตามขั้นตอน อย่าด่วนรีบร้อน ระแวดระวัง หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: แงซาย ที่ 02 กรกฎาคม 2010, 09:12:AM ขอบคุณวิญญู
ช่วยให้ความรู้ มุ่งสู่ที่หวัง คอยส่งคอยเสริม ช่วยเติมพลัง แม้ยุ่งยากยัง ตั้งใจให้เรียน เปรียบเป็นเช่นเป็ด ยังไม่สำเร็จ เสร็จสิ้นงานเขียน ต้องคอยเพิ่มไฟ อาศัยความเพียร หลายครั้งนั่งเทียน จินตนาการ อยากรู้ไปหมด เป็นคนจับจด ใช่ปดเรื่องงาน ไม่เก่งสักที ไม่ดีสักฐาน อย่าเพิ่งรำคาญ พาลเลิกเอ็นดู (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_006.gif) หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 30 สิงหาคม 2010, 04:22:PM เปาะแปะ เปาะแปะ
ฝนตกเฉาะแฉะ ดินโดดหินดิ้น ทรายดีดกระเด็น เห็นใบไม้ปลิ้น ฉีกเป็นชิ้นชิ้น สยดสยอง เหมือนใบจะตาย แต่ต้นไม่วาย ชวนให้ไตร่ตรอง ใบขาดช้ำไป ไม่ยักเศร้าหมอง แตกยอดลำพอง ทักทายสายฝน เปาะแปะ เปาะแปะ ฝนหยดแหมะแหมะ แน่ะ! ยิ่งรีบหล่น คนมีสองขา พาหนีอลวน ต้นไม้อดทน ไม่กลัวฝนเลย อยากแต่งเรื่องเบาๆ สบายหัวบ้างน่ะค่ะ หัวข้อ: Re: กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เริ่มหัวข้อโดย: อัศจรรย์จิต ที่ 11 กันยายน 2010, 12:09:PM เมืองงามน้ำใส
แม่กลองนองไหล เอื่อยเอื่อยเรื่อยริน สองฝั่งเยี่ยมยาม เรือข้ามได้ยิน ในกระแสสินธุ์ เมืองถิ่นแม่กลอง อิงแอบวิถี อยู่อย่างน้องพี่ กลมเกลียวปรองดอง รักความสงบ เรือรบไม่ล่อง น้ำใจใสผ่อง แดนทองของไทย มาชมหิ่งห้อย ดั่งโสมโคมย้อย งามผ่องอำไพ เหนือต้นลำพู มาดูใกล้ใกล้ สุดประทับใจ ดวงไฟเรืองตา มาชมตลาด เข้ามาอย่าพลาด ยามเย็นเด่นฟ้า มีเรือนำส่ง จำนงจงมา อย่ารีรอช้า กังขากังวล ไมตรีต้อนรับ จิตใจไม่คับ แคบเขตกมล ยิ้มให้เหมือนญาติ พิลาสเหลือล้น สายตาสากล ไม่ค้นดูแคลน |