ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

...แม้จะจากเธอมาในคราหนึ่ง
สิ่งที่ตรึงดึงอยู่เธอรู้ไหม
คำว่ารักถักรอทอด้วยใจ
จึงฉุดดึงขึงให้ด้วยใจจำ

...ผ่านจากลา  มาหนึ่งปี  ฤดีเศร้า
ยังมีเงา  เฝ้าตาม   ในยามซ้ำ
หวังลบใจ  ในเงา  เราประจำ
สุดท้ายทำ  ย้ำให้แน่  ว่าแพ้ใจ

...เจ็บใจตัว  มัวเมา  ในเงารัก
ยากแท้นัก  หากลืม  ยืมคำไหน
ที่จะมา  ลบจาง  เข้าวางใน
สิ่งที่เหลือ  เผื่อให้  คือใจจำ...

 

ความช้ำสุดหัวใจได้รู้จัก
ต้องพ่ายรักเมื่อคราชะตาต่ำ
เขาไม่ยินดีพร้อมจะน้อมนำ
กลับกระทำเฉือนเชือดอย่างเลือดเย็น

บริบทงดงามอย่าถามถึง
มันขาดผึงเหลือแต่ตอก็มองเห็น
อีกท่อนถูกฟันฟาดขาดกระเด็น
ผ่านกี่เพ็ญแล้วเล่า..ไยเฝ้าจำ

๛ ตื่นเถิดจากรอยฝัน อันบัดซบ
ทิ้งและจบ เสี้ยววันแห่งตัณหา
เอาความจริง ซุกไว้ในชีวา
แล้วมองหา สิ่งซ่อนเร้นที่เป็นไป

เจ็บแล้วจำ อย่าโวยหยุดโหยหา
ละความบ้า เถิดจบแม้นภพไหน
ปลายฟ้านั่น ทางมีอยู่ที่ใจ
ลืมได้ไหม ปรารถนาแห่งอารมณ์ ๛