|
หัวข้อ: ป่ารำพึง เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 06 มิถุนายน 2010, 03:43:PM ทำไมคนยังโค่นป่าหาประโยชน์
จนฟ้าดินลงโทษพิโรธลั่น ธรรมชาติพินาศยับในฉับพลัน เพราะมือคนทั้งนั้นผลาญทำลาย ........................ คนป้องป่า ป่าจะป้อง ปกผองสัตว์ ภัยพิบัติ ก็ปัดเป่า บรรเทาหาย ที่ร้อนแล้ง แห้งหนัก จักคืนคลาย ให้ชีวิต ทั้งหลาย ได้อยู่กิน .................. ป่าหมดไปแล้วใครจะเหลือรอด คงต้องมอดม้วยให้ใจถวิล ลมหายใจแห่งป่าอันรวยริน คงจบสิ้นย่อยยับกับมือคน emo_108 หัวข้อ: Re: ป่ารำพึง เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 15 มิถุนายน 2010, 01:24:PM เจ้าลูกเก้งเนื้ออ่อนไปนอนไหน
ตามหลังแม่ไวไวอยู่วันก่อน ฝูงวัวแดงสุดท้ายบ่ายหน้าจร หญ้าระบัดใบอ่อนเริ่มแทรกดิน นกแต้วแล้วบินไปอยู่ไหนแล้ว ยามไม้ล้มนอนแซ่วแทบโขดหิน ธารน้ำซ่าแรงถอยค่อยค่อยริน ปลาหายสิ้นตามน้ำ...น่าช้ำใจ หัวข้อ: Re: ป่ารำพึง เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 15 มิถุนายน 2010, 04:29:PM (http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:6_mBd_EHOZmjEM:http://www.thai-tour.com/wb/upload/1211968362.jpg) ทั้งต้นไม้ ใหญ่น้อย ก็ร่อยหรอ จะรู้พอ รู้หยุด ณ จุดไหน หรือคิดโค่น จนสิ้น หมดถิ่นไพร มิเหลือให้ ลูกหลาน ได้ผ่านพบ ว่าเมืองไทย นี้ดี มีไม้สัก ล้ำค่านัก แต่นี้ เห็นทีจบ ทั้งเต็งรังอย่างดีเคยมีครบ ต้องสยบ เลื่อยยนต์ ของคนพาล (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_020.gif) หัวข้อ: Re: ป่ารำพึง เริ่มหัวข้อโดย: คนรักษ์ถิ่น ที่ 18 มิถุนายน 2010, 02:21:PM เสียงจั๊กจั่น แซ่ซ้อง ร้องขับขาน
เล่าตำนาน ป่าเก่า เราไม่เห็น เขียวชอุ่ม พุ่มใหญ่ ให้ร่มเย็น สัตว์ป่าเห็น ดาษดา พาเพลิดเพลิน .................................................... ฤ เป็นเพียง ตำนาน ที่ขานขับ ฤ ลาลับ ไม้ใหญ่ ไกลห่างเหิน มนุษย์พูด เพียงปาก แต่มือเมิน เวลาเกิน เยียวยา ป่ากลับคืน ........................................ จะเพรียงพร่ำ ร่ำ-ร่ำ ให้เปลืองเปล่า ร้อยเรื่องราว เปล่าเปลือง ก็จะฝืน เรไรร่ำ ร่ำร้อง ก่อนค่ำคืน เสียงสะอื้น สุดเสียง เพียงบอก คน ............................................. emo_01 หัวข้อ: Re: ป่ารำพึง เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 18 มิถุนายน 2010, 02:48:PM ป่ารำพึง ใจรำพัน อนันต์เหตุ
ดั่งเช่นเฉก เสียงสะอื้น กล้ำกลืนฝัน เมื่อทุกสิ่ง ซึ่งเคยวาด ทลายพลัน ใจของฉัน จึงเอ่อปริ่ม กริ่มน้ำตา เมื่อพงไพร ใจวัลย์ ปันรักหมาย กลับต้องตาย หายสิ้น ดินรักษา ต่างถูกโค่น ล้มลง ตรงพนา เรื่องร้องป่า จึงพากัน ร้องรำพึง |