|
หัวข้อ: บทที่สอง ของการมั่ว ... เริ่มหัวข้อโดย: [C]a[N]as[S]o ที่ 03 มิถุนายน 2010, 08:55:PM จากกันไกล นามของใจ ใครคิดถึง เคยคนึง อย่างสุดซึง เสน่หา
จากกันไป นามของใจ ใยแก้วตา ทิ้งตัวข้า ให้โดดเดี่ยว แสนเดียวดาย หากคิดจาก อย่าได้ฝาก หัวใจนี้ เธอคนดี อย่าวิ่งหนี หรือศูนย์หาย ทำให้รัก แล้วก็จาก แสนเดียวดาย ตัวจะตาย ใจมันยัง เป็นของเธอ emo_79 หัวข้อ: Re: บทที่สอง ของการมั่ว ... เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 04 มิถุนายน 2010, 08:21:AM เขียนกลอนดี..ไม่มีมั่ว..ชัวร์เถอะน้อง มีเพื่อนพ้อง..คล้องใจ..ใช้อักษร ให้คุณค่า..ศิลปะไทย..ไกลขจร นิรันดร..ขจรไกล..ไปทุกแดน |