พิมพ์หน้านี้ - " ชีวิตใหม่+เรื่องเก่า "

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: my smile ที่ 01 มิถุนายน 2010, 01:13:PM



หัวข้อ: " ชีวิตใหม่+เรื่องเก่า "
เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 01 มิถุนายน 2010, 01:13:PM

ภาพวันเวลาที่แสนดี...ยังจำมันได้...ไม่เลือนลาง
แม้ปลายทางข้างหน้า...จะไม่มีวัน...เสริมต่อภาพเหล่านั้น
มันยังคงไม่ลืม...แม้เวลาผ่านเลย...ปฏิทินเปลี่ยนวัน
ใจของฉัน...ยังเก็บทุกภาพแห่งความทรงจำ...ตลอดเวลา

อยู่กับชีวิต...ในวันใหม่...และเรื่องราวเก่าเก่า
ไม่ลืมคำว่าเรา...แม้จะตื่นหรือหลับ...ทุกอย่างยังมีค่า
ความรู้สึกเมื่อวาน...และวันนั้น...ยังอยากทวงกลับหา
แต่น้ำตาก็ไหลทุกครั้ง...เมื่อรู้ว่าฉัน...ไม่มีทางได้มัน

เธอจะรู้บ้างไหม...ว่าฉันคิดถึง
คนคนนึงที่แสนไกล...ที่ฉันรัก...มากกว่าคนไหนนั้น
ชีวิตที่ล่วงเลย...ยังเจ็บปวด...เฝ้าคิดถึงแต่หน้าเธอ...ทุกคืนวัน
ใจของฉันก็ยังรักเธอ...ตลอดเวลา...ไม่เปลี่ยนแปลง



 emo_84


หัวข้อ: Re: " ชีวิตใหม่+เรื่องเก่า "
เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 06 มิถุนายน 2010, 12:02:PM


ฉันยังไม่ลืมเธอ...หรอกน่ะ...ยังคงคิดถึง

แม้ช่วงเวลา...จะสั้นเพียงนิดนึง...เธอก็ยังอยู่...กับฉันเสมอ

วันคืนที่ล่วงเลย...ก็ยังไม่ลืม...ยังจดจำเรื่องราว...ที่เกี่ยวข้องกับเธอ

ทุกสิ่งอย่าง...ที่ฉันทำให้เธอ...ฉันก็ยังอยากทำให้เธอ...เหมือนทุกที


แต่มันก็คง...เป็นไปไม่ได้...ฉันเข้าใจทุกเรื่อง...ทุกทุกอย่าง

ว่ามันคงหมดที่ว่าง...ให้แทรกแซง...ในเสี้ยวหัวใจ...ดวงเล็กน้อยนี้

รับรู้ว่าเธอ...ไม่เคยมองมา...หรือหันหลังกลับ...มามองคนอย่างฉัน...ฉันรู้ดี

ผิดก็ตรงที่...หัวใจไม่ยอมเดิน...มันหยุดอยู่กับที่...ในช่วงเวลาดีดี...สำหรับคำว่าเรา...



 emo_107  emo_107


หัวข้อ: Re: " ชีวิตใหม่+เรื่องเก่า "
เริ่มหัวข้อโดย: v.nefertali ที่ 06 มิถุนายน 2010, 03:46:PM
(http://i41.photobucket.com/albums/e284/PunKSteP/ART/9746.jpg)

  (http://www.kaweeclub.com/link/2%20(177).gif)

ท้อจังกับวันที่แสนล้า
ตื่นเช้าขึ้นมา...เพื่อเจอเรื่องเหนื่อยอ่อน
ฝันร้าย...น้ำตายังเปียกปอน
แทบไม่อยากลุกจากที่นอน...ไปเจอใคร
...
แอบถอนหายใจ...กับตัวเอง
ไม่ต้องกลัวนะคนเก่ง...ต้องยิ้มให้ไหว
โทรศัพท์เครื่องเก่า  .. กระเป๋าคู่ใจ
เฮ้อ...สักข้อความที่ฝากไว้...ไม่เคยมี


สัมผัสสายลมเอื่อยๆรับอรุณ
ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองวุ่นๆ...อยู่ตรงนี้
โลกใบเดิม แคบไปทุกที
เหมือนไม่มีที่ยืน..สักที่...ให้คนเหงาใจ
...
การรอคอยมันทรมาน
นี่!!.....บางคนไม่สงสาร กันเลยใช่ไหม
เอาเลยนะ...คนรอ..จะเฉาอย่างไร
เธอไม่ต้องกลับมารับรู้ก็ได้...คนใจดำ...

(คิดถึงหนึ่งเช้าที่แสนวุ่น..ชานเมืองใหญ่)