|
หัวข้อ: ใจด้านชา เริ่มหัวข้อโดย: Kongklon ที่ 31 พฤษภาคม 2010, 11:49:AM ใจยังเจ็บ เหน็บความช้ำ จำทนฝืน
ใจสะอื้น ฝืนทนเจ็บ เก็บความเหงา ทุกคืนวัน ผันเปลี่ยนไป ใจของเรา ยังคงเศร้า เหงาเดียวดาย ไม่หายเลย ใจทนทุกข์ ทุกข์ระทม เจ็บจมปัก บอกไม่รัก หักหัวใจ ให้เฉยเฉย บอกไม่รัก บอกใจเรา ให้เฉยเมย ให้ละเลย เธอไป ใจด้านชา หัวข้อ: Re: ใจด้านชา เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 31 พฤษภาคม 2010, 12:07:PM ใจเจ็บเจ็บเหน็บไป ให้เจ็บแสบ โทษฐานแยก แหวกใจให้เกิดแผล ใจโทรมโทรม โง่งม ขาดใครแล อย่าไปแคร์ รักแท้ อาจอีกไกล ใจเฉยเมย เฉยชา ว่าอย่าสน แม้ใครบ่น น่ารำคาญ พาลผลักไส ช่างเค้าเถอะ ใจเราใช่ของใคร แม้เจ็บได้ ก็สุขล้น คนเลือกเอง หัวข้อ: Re: ใจด้านชา เริ่มหัวข้อโดย: Kongklon ที่ 31 พฤษภาคม 2010, 01:50:PM รักครั้งแรก กระแทกใจ ให้เจ็บปวด
เป็นก้อนกรวด ไร้ค่า มาข่มเหง เธอจะทิ้ง ทิ้งกันไป ใจนักเลง จะไม่เกรง ใจเธออีก ฉีกสัญญา หัวข้อ: Re: ใจด้านชา เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 31 พฤษภาคม 2010, 04:06:PM ...สายฝนโปรยโรยเม็ดเหมือนเกล็ดฟ้า ฤาน้ำตาพาหลั่งพรั่งเป็นสาย ให้น้ำเนตรเหตุเพราะรักเข้าทักทาย ให้สลายไปกับฝน...ทนทำไม ...เมื่อหัวใจด้านชาอย่าว่าเถิด รักเคยเปิดมาถูกปิดชิดสมัย ให้เวลามาบรรเทาคลุกเคล้าไป ความหวังใหม่ใจไม่กล้าท้าประลอง ...เพราะเจ็บปวดรวดร้าวกับคราวรัก เคยเจ็บหนักปักไว้ในให้ผยอง อาบสองแก้มแซมลาน้ำตานอง ไร้คนจอง...มองแค่ผ่าน...บนลานใจ... หัวข้อ: Re: ใจด้านชา เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 31 พฤษภาคม 2010, 04:25:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_081.gif) ...บนลานใจ...ใครคนนึง...ซึ่งด้านแล้ว (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_081.gif)ไร้วี่แวว...วาววับ...กลับคืนได้ สนิมรัก...เกาะกุม...รุมหัวใจ ขัดอย่างไร...ไม่คลายหมอง...จึงร้องครวญ ................................................ ...วอนสายฝน...บนฟ้า...หลั่งมานี้ ล้างไปที...คราบไคล...อย่าให้หวล เปิดหัวใจ...เอี่ยมอ่อง...ผุดผ่องนวล ปลดโซ่ตรวน...ใจนี้...ที่ด้านชา... ..............................//ทอฝัน ส่งกำลังใจให้พี่ตะวันค่ะ หัวข้อ: Re: ใจด้านชา เริ่มหัวข้อโดย: ปรางทิพย์ ที่ 02 มิถุนายน 2010, 02:31:AM โอ้ใจเอ๋ยเคยเจ็บแสนเหน็บหนาว หลากเรื่องราวคราวหลังประดังถม หัวใจด้านกร้านเกินเผชิญตรม ทุกข์ระทมจมผ่านม่านน้ำตา ดูเคว้งคว้างว่างเปล่าเคล้าโศกศัลย์ มิอาจฝันหวั่นไหวยากไขว่คว้า จึงหลบซ่อนผ่อนปรนหม่นอุรา แม้ศรัทธาค่ารักสักเท่าใด |