|
หัวข้อ: วิสาขบูชา เริ่มหัวข้อโดย: knight_95 ที่ 27 พฤษภาคม 2010, 10:24:PM คุณพระนาย (Knight_95) นตฺถิ เม สรณํ อญฺญํ พุทโธ เม สรณํ วรํ เอเตน สจฺจวชฺเชน โหตุเต ชยมงฺคลํ สรณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี พระพุทธเจ้าเป็นสรณะอันประเสริฐของข้าพเจ้า ด้วยการกล่าวคำสัจจะนี้ ขอข้าพเจ้าพึงเจริญในพระศาสนาของพระศาสดา ประสูติ จากเมืองใหญ่เข้าพงไพรในหว่างแคว้น เพลิดเพลินแดนน่าภิรมย์ชมไม้ใหญ่ พระนางสิริมหามายาดรุณวัย ประชวรครรภ์ภายใต้สาละพันธุ์ องค์พระโพธิสัตว์อุบัติแล้ว ดวงแก้วสามโลกเฉิดฉัน เสด็จย่างเจ็ดก้าวอุบลวรรณ รองเบื้องพระบาทนั้นเฉลิมพระพร ทรงเปล่งอาสภิวาจากล้า เป็นวาจาก่อเกิดอนุสรณ์ ชาตินี้สุดท้ายไม่อาทร ต่อสังขารรานร้อนอ่อนแข็งใด ตรัสรู้ จากเมืองใหญ่เข้าพงไพรใต้โพธิ์พฤกษ์ ทรงรำลึกถึงธรรมข้อน้อยใหญ่ ลุเข้าเวลาดิถีชัย พระจอมโลกชนะได้พ้นหมู่มาร เป็นเอกบุรุษมนุษยชาติ ละแล้วพยาบาทวัฏสงสาร พร้อมพรักหมู่บารมีมีศีลทาน ทรงประหารกิเลสสิ้นชนยินดี ปรินิพพาน จากเมืองใหญ่เข้าพงไพรใต้สาละ ดอกหอมพร่างร่วงสละพระแท่นที่ สิริไสยาสน์ปลาตชีวิต ขันธ์ห้ามีดับสลายกายนิพพาน คงอยู่แต่พุทธคุณอุ่นโอภาส อย่าประมาทมีธรรมชัยให้แก่นสาร ประพฤติดีคิดดีจิตเบิกบาน นานเท่านานพุทธคุณอุ่นโอบใจ ขอน้อมเอาพระโอวาทศาสน์สั่งสอน น้อมพระบรบวรวิศิษฐ์ทิศน้อยใหญ่ แม้พุทธคุณโอบรอบครอบคลุมใด จงโปรดได้มาปกปักรักษาเทอญ |