|
หัวข้อ: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 12 พฤษภาคม 2010, 03:56:PM เมื่อทรงจำนำย้อน...พาอ่อนไหว ลำดับภาพวาบใจ..ให้ระส่ำ ชงโคควงร่วงดอก...เหมือนตอกย้ำ พาภาพจำ..แจ่มชัด..ในบัดนี้ เย็นลมหนาวคราวลิ่ว..สู่ผิวต้อง เราต่างจ้องมองกัน..กระชั้นถี่ เกิดปั่นป่วนในส่วนลึก..รู้สึกดี ถึงไม่มี..แม้สักยิ้ม..ก็อิ่มใจ ความสดใส..ของวัยเรียน..พาเวียนวุ่น ให้วัยรุ่น..ลุ้นลอง..กับของใหม่ คือความรัก..คือความฝัน..หรือบรรลัย สักกี่ใคร..ไหนเล่า..เขาจะคร้าม ชงโค บาน ลานนี้..แหละพลีพื้น ให้เรายืน..ยื่นหยิบ..จิบรสหวาม ชมพูพร้อย..ลอยร่วง..ผ่านช่วงยาม ยังงดงาม..เสมือนหนึ่ง..พึ่งโรยรา ยิ้มละมุน..ครุ่นตรึก..พานึกย้อน ความไหวอ่อน..ซ้อนแทรก..แปลกนักหนา รั้วชงโค..มโนซึ้ง..ยังตรึงตรา ราวกับว่า..วันนั้น คือวันนี้ ดอกปลิดปลิวลิ่วร่วง..ทิ้งท่วงท่า เหยาะหยอกหญ้า..อย่างเดิม..แต่งเติมสี ลมเป็นใจ..ไล้ลูบ..วูบมาที ราวจ่อจี้..ที่ใจหม่น.. ของคนคอย... emo_62 หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 11:40:AM ...อันความหลังได้แต่หวนให้ครวญนึก ในรู้สึกที่ยังวนกับคนหลัง กีตาร์เก่าเกาเล่นเหมือนเช่นดัง ในภวังค์ยังตรึงติด...ถึงมิตรใจ ...ชงโคเอ๋ยดอกส้มผสมแต้ม ดอกบานแย้มแซมกันหรือหวั่นไหว บานคอยท่าหรือร่วงลาคราอาลัย ศิษย์เก่าใจไปไกลห่าง...ทางร้างรอ... หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 12:22:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/nature_003.jpg) แปลงบานชื่นมากหมู่มวลผีเสื้อ ซุ่มหลบเพื่อจ้องจับนับตัวหนอ ได้ใส่ถุงอวดความงามละออ เจอตัวต่อต้องหลีกถอยมันต่อยตาย อีกถุงยางข้างหนึ่งใส่จิ้งหรีด มันร้องกรีดแข่งกันมันชิบหาย ได้เวลาท้าดวนกันวุ่นวาย สองเท้าหงายเป็นล่องลู่เฝ้ายุมัน เมื่อร้องกรีดปีกสะบัดชัดว่ารู้ การต่อสู้เท้าจึงถอยออกปล่อยหัน เอากระป๋องคลอบล้อมอ้อมพวกมัน เฝ้ากัดกันถอยรุกบ้างการตั้งตัว จนเขี้ยวหลุดปีกหลุดกัดสุดยอด ตัวถอยถอดเพราะเจ็บกายให้ขำหัว ไอ้ขี้แพ้แม้ขังยังอีกตัว เอาไปคั่วเสียเถิดนะอย่ารอรี (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_018.gif) หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 02:23:PM ...อันความหลังได้แต่หวนให้ครวญนึก ในรู้สึกที่ยังวนกับคนหลัง กีตาร์เก่าเกาเล่นเหมือนเช่นดัง ในภวังค์ยังตรึงติด...ถึงมิตรใจ ...ชงโคเอ๋ยดอกส้มผสมแต้ม ดอกบานแย้มแซมกันหรือหวั่นไหว บานคอยท่าหรือร่วงลาคราอาลัย ศิษย์เก่าใจไปไกลห่าง...ทางร้างรอ... ท่ามไออุ่น..แดดอ่อน..ของตอนสาย ลมหนาวกราย..หมายชวนเนื้อนวลฝ่อ แต่ถูกกลบหลบเลี่ยง..ด้วยเสียงคลอ บทเพลงหนอ ส่อถึง..รักตรึงตรา เริ่มบรรเลงเพลงหนึ่ง..ใจซึ้งนัก ขนเพลงรักทักสาวราวกับว่า เสกโลโซ..โซโล่ไว้..ใจสั่งมา อ้อนด้วยตา..พาหวาม..ตามเชิงชาย ชงโคเอยเคยควงยามร่วงต้น เราก็เคยควงหนึ่งคน..ก่อนพ้นหาย บัดนี้ไย..ใต้ร่มเงา..เหงาเดียวดาย หรือเขาย้าย...ถิ่นหลง..ลืมชงโค หัวข้อ: Re: คือความหลัง..ฝังใจ..ครั้งวัยเรียน เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 14 พฤษภาคม 2010, 03:25:PM ท่ามไออุ่น..แดดอ่อน..ของตอนสาย ลมหนาวกราย..หมายชวนเนื้อนวลฝ่อ แต่ถูกกลบหลบเลี่ยง..ด้วยเสียงคลอ บทเพลงหนอ ส่อถึง..รักตรึงตรา เริ่มบรรเลงเพลงหนึ่ง..ใจซึ้งนัก ขนเพลงรักทักสาวราวกับว่า เสกโลโซ..โซโล่ไว้..ใจสั่งมา อ้อนด้วยตา..พาหวาม..ตามเชิงชาย ชงโคเอยเคยควงยามร่วงต้น เราก็เคยควงหนึ่งคน..ก่อนพ้นหาย บัดนี้ไย..ใต้ร่มเงา..เหงาเดียวดาย หรือเขาย้าย...ถิ่นหลง..ลืมชงโค............(พี่อาร์ตี้) ...บัดนี้ไยใบหล่นเหมือนคนเฝ้า ชงโคเศร้าเจ้ารอท้อมากโข ไร้เพลงรักทักมาว่าพุทโธ หลายกิโลโถไกลห่าง...คนต่างคอย ...มิเคยย้ายถิ่นฐานลานคนรัก ยังหลงปักถักรอมิท้อถอย ชงโคเอ๋ยเคยรักสลักรอย ยังอยู่คอยกลอยใจเจ้า...เฝ้าชงโค... |