|
หัวข้อ: สายน้ำกับความรัก เริ่มหัวข้อโดย: knight_95 ที่ 29 เมษายน 2010, 08:58:AM "อนิจจาโอ้ว่าความรัก
เพิ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล มีแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป ที่ไหลหรือจะกลับคืนมา ผู้ใดในพิภพจบแดน ไม่เคืองแค้นแสนรุมกลุ้มดั่งข้า ด้วยใฝ่รักใก้เกินพักตรา จึงมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิจ" (ดัดแปลงจากพระราชนิพนธ์ล้นเกล้ารัชกาลที่ 2 เรื่องอิเหนา) โอ้เอ๋ยน้องนางจินตหรา ด้วยเนตรท่วมน้ำตาเพราะไม่ผิด ความรักเกิดขึ้นให้ครวญคิด ถูกผิดก่อนหลังเป็นอย่างไร เจ้าเอยยยย.......อรชรงามสลัก จงรักในอิเหนาเฝ้าใฝ่ เป็นเอกแต่ก่อนมาไม่ทันไร จากนี้ไปพระพี่ก็ลี้นาน แต่กรรมนำพาให้ทั้งคู่ ชื่นชู้สมสง่าพาหวาน แรกร้ายปลายดีมิช้ากาล ผ่านวารก็จะหวานซ่านซาบทรวง จงจำคำเถิดหมู่สตรี รักปวงชาตรีหนักหน่วง จงแบ่งบ้างปันจิตคิดทุกปวง เป็นกรรมก่ายล่วงทุกชาติไป จงทำความดีประกอบเถิด จะเพริศพริ้งพิศพิสมัย แม้กาลผ่านผันทุกวันไป ก็จะได้ดีนั้นทุกวันเอยยยยยยยย |