พิมพ์หน้านี้ - ดาวจับเดือน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: knight_95 ที่ 28 เมษายน 2010, 10:12:PM



หัวข้อ: ดาวจับเดือน
เริ่มหัวข้อโดย: knight_95 ที่ 28 เมษายน 2010, 10:12:PM
      ดวงดาวเด่นดาษด้าว          แดนดล
แข่งแขขับครวญอล                  อกไห้
เสียงซิกซิกกระซาบปน             เสียงเศร้า จิตนา
ข้าฯก็ครวญมิพ่าย                    เด่นด้าวดาวเดือน


       
           เย็นนี้
ฉันมองที่ขอบฟ้าที่หนากว้าง
ใหญ่ยิ่งทอดทับไปทุกทาง
จากสว่างกลับมืดแสงชืดไป

ความมืดปกคลุมทุกทุกสิ่ง
ความจริงธรรมชาติให้หวาดไหว
นกก็ร่ำทำนองร้องพาใจ
อันโหยไห้ไปหาคนฆ่ารัก

ดวงดาวเจ้ามารอแสงทอจ้า
ดวงเดือนมาเยือนช้าข้าฯประจักษ์
ดาวล้านดวงเดือนเด่นขาวข้าฯหนาวนัก
อยากหาคนจงรักนักดาวเดือน

แต่ฉะนี้มีที่ไหนใครตอบขาน
ใจของคนทรมานหวานกลบเกลื่อน
มีแต่ฟ้าและดาวน้อยคอยย้ำเตือน
เป็นเพียงเพื่อนยามราตรีที่หนีรัก

ร้อยสายดาวขาวขาวมาห่มบ้าง
ความอ้างว้างอาจจะหลุดหยุดไห้หัก
ให้ดาวส่องเสียงกระซาบมาทาบทัก
จะได้พักจากใจใครซักคน

            ความมืด
แม้จืดจืดใครว่าไม่มีผล
ยังมีดาวล้านล้านดาวห่วงใยตน
คอยส่องแสงสว่างชนให้พ้นพาล





หัวข้อ: Re: ดาวจับเดือน
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 28 เมษายน 2010, 11:26:PM
ดาวประกาย ฉายฟ้า นภาใส
อวลอุ่นไอ แห่งแสง สำแดงหวัง
ประกายน้อย ร้อยพวง รวงพลัง
จนก่อเกิด มนตร์ขลัง เหนี่ยวรั้งใจ

เมื่อดวงโสม โฉมฉาย ระบายหาว
เปล่งสกาว วาวจิต สนิทใส
นี่แหละแก้ว อำพัน ส่องอำไพ
สุขไสว ราวกับว่า จะตราตรึง

แสงดาวฉาย หมายปอง ต้องจันทร์กล้า
คล้ายไขว่คว้า หามา พาต้องขึง
มณีงาม ย่อมมี แรงดูดดึง
แล้วใยดาว ไม่จึง คิดใฝ่ครอง

ดาวจับเดือน เดือน ฤ จะลับหาย
ด้วยแสงน้อย มากมาย ขจายผอง
แค่เพียงคิด พิศมา อยากจับจอง
เวหนงาม เกริกก้อง จัดสรรค์ลง