|
หัวข้อ: เพื่อสนอง..ลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: peerapon ที่ 28 เมษายน 2010, 09:00:AM โดดดิ้นเร่า เผาตน ทุนรนร้อน ตามบทตอน ลมหายใจ ที่ใช้สอย กิจกรรม มากล้น คนลากลอย ลงเคลื่อนคล้อย สู่วัน นิรันดร์กาล เมื่อกระแส แห่หาม ไปตามโลก อุปโหลก ตามกฏ กำหนดขาน ผุดสันดอน เสร็จสรรพ กับสันดาน มาประจาน สู่ผัง ของสังคม จำเป็นหรือ ถืออัตตา ยึดมานะ รับผัสสะ อาหาร อันหวานขม ทั้งที่เรา ก่อภพ ถึงจุดจม สร้างผสม หลอกไว้ ที่ใช้มา เมื่อความอยาก กระสันต์ ปัญหาตั้ง ยากยับยั้ง ราคี ที่สรรหา ต้องหอบลม หายใจ ในวิญญา เสนอหน้า สังคม เพื่อชมกัน บางคนว่า จำเป็น ต้องเด่นกว่า แต่งสีหน้า เอื้อนเอ่ย มาเย้ยหยัน หลอกหลงตน ทนแย้ม ลิ้นแซมฟัน หลงติดจั่น ลืมลาย เส้นสายพราง ทำทุกอย่าง ต่างทุกที่ ตีบทบาท อวดฉลาด ง้าวโง้ง มีโผงผาง ปิ้นป้อนปลอก สัปปลับ สลับราง หาเส้นทาง สนอง โกยกองกิน บทครรลอง ต้องดิ้น เพื่อกินซาก ต้องตามอยาก เร่งรุด มิสุดสิ้น สนองลม หายใจ ที่ไหลริน เมื่อหยุดดิ้น ทุกอย่าง ต่างหยุดเดิน หัวข้อ: Re: เพื่อสนอง..ลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 28 เมษายน 2010, 11:35:AM emo_40 emo_40 emo_40 emo_40 emo_40
ขอท่องจำ บทนี้ ที่ละหนึ่ง มโนอึ้ง วจีอั้น กดดันเอื้อน เผลอพะวง หลงตน เสียจนเกิน ไม่อาจเดิน สายกลาง ชอบข้าง-คู ทั้งหนังสือ สื่อสอน มาก่อนหน้า รู้...แต่ว่า เข้าใจ ไม่ใส่หู เพียงพบกลอน วอนมา น่าเอ็นดู เก็บเป็นครู..สักคน..ไว้ตนเตือน ~ * ~ * ~ ขอบคุณนะ คุณพีระพล สอนนิ่ม นิ่ม ค่อยยังชั่วปรับตัวได้ ~ * ~ * ~ หัวข้อ: Re: เพื่อสนอง..ลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: GreenMonkey ที่ 28 เมษายน 2010, 12:29:PM มนุษย์เกิด มาเพราะ เคราะห์กรรมเก่า สิ่งยั่วเย้า ยวนใจ ให้ลุ่มหลง ก่อกิเลส เหตุบาป คราบมารคง ยิ่งยุยง ให้ทำ กรรมต่อไป ลมหายใจ ใช้เพื่อ เอื้อชีวิต ให้ทำผิด นานวัน นั้นแค่ไหน ก็จนกว่า ตัวตาย หยุดหายใจ กรรมก็ไซร้ หยุดสร้าง ทางมนุษย์ เกิด.. มาแล้ว ย่อมกรรม นำเกิดก่อ แก่.. เพราะต่อ ลมหายใจ ไม่สิ้นสุด เจ็บ.. ด้วยโลก สังขาร ผ่านโทรมทรุด ตาย.. จึงหยุด ทุกสิ่ง แน่นิ่งนาน จะสนอง ลมหายใจ ให้เสียเปล่า ด้วยยึดเอา ทางโลก โศกสังขาร หรือสนอง ทางธรรม นำชื่นบาน เพื่อนิพพาน หลุดพ้น จากหนกรรม .. GreenMonkey :: ลิงเขียว .. หัวข้อ: Re: เพื่อสนอง..ลมหายใจ เริ่มหัวข้อโดย: peerapon ที่ 28 เมษายน 2010, 04:24:PM ๐ ชีวิตยัง..ไม่สิ้น..ก็ดิ้นต่อ จะมัวท้อ..ทำไม..ให้ขัดเขิน ทุกหนทาง..ข้างหน้า..กล้าเผชิญ ใครจะเมิน..เหินห่าง..ก็ช่างใคร ๐ ถึงพลั้งพลาด..อาจมี..ไยยี่หระ ใช้มานะ..เข้าสู้..ลองดูใหม่ จะล้มลุก..คลุกคลาน..นานเพียงใด อยู่ที่ใจ..ยังมั่น..เท่านั้นพอ... ยินดีต้อนรับสู่บ้านกลอนไทยครับคุณ peepi ก็ดิ้นได้ แต่ไม่ ใช่ดิ้นเร่า ให้แผดเผา ใจตน อยากทนหนอ เมื่อตัณหา เร่งวัน ยังพันคอ สู้อย่าท้อ มีธรรม ไว้นำทาง ขอบพระคุณมากครับ VICTORIASECRET |