|
หัวข้อ: ~*~ รักษ์สุมาลย์ ~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 27 เมษายน 2010, 01:57:PM (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/467/467976cko9hdq4re.gif) (http://farm3.static.flickr.com/2434/3733285953_ce7b50338b.jpg) (http://dl4.glitter-graphics.net/pub/1247/1247634ugjywbxzzj.gif) ชื่นฉ่ำเย็นไอหนาวพราวน้ำค้าง กลั่นหยาดกลางพฤกษ์ไพรลมไล้ลู่ กลิ้งหยดรวมสายใสก่อนไหลพรู ร่วงลงสู่พื้นหล้าแล้วลาเลือน หม่นมัวหมอกอ้อยอิ่งนิ่งออถิ่น รวยรื่นรินเบาบางในกลางเถื่อน บังสุมาลย์หวานอยู่อย่างรู้เตือน ก่อนสูรย์เคลื่อนปลายคืนกลืนเดือนดาว แสงตรู่สางพร่างสายจับปลายฟ้า ม่านเมฆาเคลื่อนคล้อยลอยปุยขาว เงามัวหม่นพ้นผ่าน เผยมาลย์ราว- ผกาสรวงร่วงหาวน้าวช่อลง หอมอบองค์บงกชแดงสดสี ลมวาดวี อวลกลิ่น ภู่บินหลง ปีกสะบัดพัดผ่อนร่อนดิ่งตรง บุษบงแสนงามยามแย้มบาน กลีบอ่อน-ไหว ยามภู่ลงจู่จับ หยาดระยับน้ำค้างแสงสางผ่าน ค่อยค่อยไหลหยดร่วงสู่ห้วงธาร ยามภู่ด่ำดอมหวานกลีบก้านเอน งามสวยสดสีกลิ่นประทิ่นโฉม ย่อมยอภู่เล้าโลมลงโถมเช่น- เบื้องบรรพ์กาลสานต่อเหล่ากอเป็น- นิลุบลบานเด่นที่เห็นมา (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/467/467976cko9hdq4re.gif) (http://statics.atcloud.com/files/comments/141/1413097/images/1_original.png) (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/467/467976cko9hdq4re.gif) งามฟากฟ้าฝั่งสรวงยอดวงขวัญ ก็งดงามเกินสรรปั้นภาษา ควรถนอมออมนวล..ควรเวลา จึงสมค่าสมความถึงยามพร้อม เก็บอรองค์วงพักตร์รักษาไว้ ด้วยมิใช่สุมาลย์เพียงหวานหอม อย่าพึงหลงป่ายเปื้อนเหมือนพะยอม ภู่ผึ้งตอมอิ่มหวานแล้วผ่านเลย ขนงเนตรวับวาวดังดาวนั้น แววไหวสั่นแห่งใจอย่าได้เผย มิควรทอดหวานละมุนให้คุ้นเคย ทั้งคำเปรยยั่วหยอกยามบอกรัก หากเชื่อง่ายหน่ายแล้วไม่แคล้วช้ำ แม้ถลำลึกลง คงยากหัก ชั่งใจเถิดถ้อยคำ ที่ร่ำภักดิ์ อาจเพียงทักทายเล่นเช่นลมลวง ปทุมมาคราสิ้นซึ่งกลิ่นหอม ภู่ผึ้งดอมจางรสก็หมดหวง กลีบร่วงหล่นลาพรากจากดอกดวง หมดความปวงอาวรณ์แต่ก่อนเคย (http://dl4.glitter-graphics.net/pub/1247/1247634ugjywbxzzj.gif) หัวข้อ: Re: ~*~ รักษ์สุมาลย์ ~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 27 เมษายน 2010, 09:37:PM ([url]http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/903/5903/images/Bua_Central/12_Tan.jpg[/url]) ([url]http://dl4.glitter-graphics.net/pub/1247/1247634ugjywbxzzj.gif[/url]) แสงตรู่สางพร่างสายจับปลายฟ้า ม่านเมฆาเคลื่อนคล้อยลอยปุยขาว เงามัวหม่นพ้นผ่าน เผยมาลย์ราว- ผกาสรวงร่วงหาวน้าวช่อลง หอมอบองค์บงกชแดงสดสี ลมวาดวี อวลกลิ่น ภู่บินหลง ปีกสะบัดพัดผ่อนร่อนดิ่งตรง บุษบงแสนงามยามแย้มบาน กลีบอ่อน-ไหว ยามภู่ลงจู่จับ หยาดระยับน้ำค้างแสงสางผ่าน ค่อยค่อยไหลหยดร่วงสู่ห้วงธาร ยามภู่ด่ำดอมหวานกลีบก้านเอน งามสวยสดสีกลิ่นประทิ่นโฉม ย่อมยอภู่เล้าโลมลงโถมเช่น- เบื้องบรรพ์กาลสานต่อเหล่ากอเป็น- นิลุบลบานเด่นที่เห็นมา ([url]http://statics.atcloud.com/files/comments/141/1413097/images/1_original.png[/url]) งามฟากฟ้าฝั่งสรวงยอดวงขวัญ ก็งดงามเกินสรรปั้นภาษา ควรถนอมออมนวล..ควรเวลา จึงสมค่าสมความถึงยามพร้อม เก็บอรองค์วงพักตร์รักษาไว้ ด้วยมิใช่สุมาลย์เพียงหวานหอม อย่าพึงหลงป่ายเปื้อนเหมือนพะยอม ภู่ผึ้งตอมอิ่มหวานแล้วผ่านเลย ([url]http://dl4.glitter-graphics.net/pub/1247/1247634ugjywbxzzj.gif[/url]) ๐ อันบุปผา..มาลัย..สีใสสวย ก็เปรียบด้วย..นารี..ตามที่เอ่ย บุรุษหมาย..กรายชิด..สนิทเชย หมายกอดเกย..เชยชิด..สนิทนวล ๐ หมู่มาลี..มีภมร..ว่อนแห่ห้อม ด้วยหมายชม..ดมดอม..ความหอมหวล เฉกนารี..มีชาย..หมายเชยชวน ความเย้ายวน..ชวนชิด..แม้ปลิดปลง ๐ ว่า......หอมเอย...หอมกลิ่น...มิสิ้นสุด สองแก้มนุช...ผุดผ่อง...จนต้องหลง ดั่งกุหลาบ...แรกแย้ม...แก้มอนงค์ สักคราลง...จุมพิต...สนิทใจ ๐ ว่า......นวลเอ๋ย...นวลปราง...ช่างงามสม หมายเด็ดดม...ชมชิด...พิสมัย ก็กลัวว่า...แก้มน้อง...ต้องหมองไป จะปล่อยไว้...ใจหนอ...ก็เสียดาย ๐ อันแก้มช้ำ...คล้ำไป...เพราะใครอื่น คงขมขื่น...ฝืนใจ...ไม่รู้หาย หากแก้มน้อง...ต้องช้ำ...ถูกกล้ำกราย ด้วยมือชาย...ให้เป็นพี่...คนนี้นะ. (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_024.gif) เป็นภู่ผึ้งพึงเพียงเคียงดอมด่ำ เพื่อชื่นฉ่ำช้ำพอแล้วก็ผละ ยามลุ่มหลงเวียนเชยไม่เคยละ เป็นสัจจะธรรมจริงกว่าสิ่งใด อ้อนออดคำพร่ำวอนอ่อนหวานนัก คำว่ารักนำหน้ากว่าคำไหน ที่เอ่ยออกเน้นยิ่งจริงจากใจ แต่เป็นไปชั่วคราวไม่ยาวนาน อย่าให้ช้ำเพราะใครให้เพียงพี่ พูดง่ายดีฟังดูเหมือนชูหวาน หากหลงลมขมไหม้จนใจราน อาจสิ้นปราณรานทรวงเกินทวงคืน (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_024.gif) หัวข้อ: Re: ~*~ รักษ์สุมาลย์ ~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 28 เมษายน 2010, 07:49:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_024.gif) เป็นภู่ผึ้งพึงเพียงเคียงดอมด่ำ เพื่อชื่นฉ่ำช้ำพอแล้วก็ผละ ยามลุ่มหลงเวียนเชยไม่เคยละ เป็นสัจจะธรรมจริงกว่าสิ่งใด อ้อนออดคำพร่ำวอนอ่อนหวานนัก คำว่ารักนำหน้ากว่าคำไหน ที่เอ่ยออกเน้นยิ่งจริงจากใจ แต่เป็นไปชั่วคราวไม่ยาวนาน อย่าให้ช้ำเพราะใครให้เพียงพี่ พูดง่ายดีฟังดูเหมือนชูหวาน หากหลงลมขมไหม้จนใจราน อาจสิ้นปราณรานทรวงเกินทวงคืน...(เพียงกมล) ๐ ไยตัดพ้อ..ต่อคำ..ให้ช้ำชอก มิกลับกลอก..หลอกเล่น..เช่นเขาอื่น รักพี่ชาย..หมายหวัง..ให้ยั่งยืน ร้อยพันหมื่น..ขื่นใดเท่า..ที่เจ้าเมิน ๐ หากที่พร่ำ..คำย้อน..เพียงอ้อนออด ทำเง้างอด..เพียงลบ..เกลื่อนกลบเขิน ความเอียงอาย..คล้ายนวล..หมายชวนเชิญ พี่ยอมเพลิน..เดินสู่..ประตูใจ ๐ แม้เป็นบ่วง..ลวงล่อ..มิขอกลับ จะยอมรับ..กับดัก..มิผลักไส พร้อมเผชิญ..เดินรุก..ฝ่าบุกไป ยอมหมกไหม้..ในนรก..อ้อมอกเธอ... (ไปตามกลอน.หรือว่ากลอนพาไปก็ไม่รู้นะน้องเพียงฯ) ร่ำพิไรรำพันฝันออดอ้อน สำนวนกลอนวอนความคงยามเผลอ เกรงว่าน้ำคำคนปนละเมอ อาจทำเศร้าซึมเซ่อถ้าเจอลวง ที่เผยนัยให้เห็นช่างเน้นย้ำ ยอมถลำนรกอ้อมอกหวง ใจง่ายจริงยามชายจะหมายควง ทั้งสิ้นปวงขอเพียงสมอารมณ์ปอง เหมือนภู่ผึ้งซึ้งหวานที่ซ่านรส ก็ลืมหมดเภทภัยใดทั้งผอง ยอมแม้หากล่วงล้ำถูกจำจอง ยังหมายครองเคล้าคลอช่อสุมาลย์ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_024.gif) |