|
หัวข้อ: ทางธรรม ทางโลก....ทางสายกลาง. เริ่มหัวข้อโดย: ศรีอุดร ที่ 22 เมษายน 2010, 10:02:PM (http://img203.imageshack.us/img203/9991/666wy.jpg) ทางสายกลาง อันใจคนนี่ยังเกินหยั่งได้ ยิ่งอยู่นานยิ่งหม่นไหม้หรือใสขาว ถูกขัดกล่อมถนอมเกลี้ยงเพียงครั้งคราว ผ่านเรื่องราว...ต่าง ต่าง...ทางโลก,ธรรม อันยศถาบรรดาศักดิ์ประจักษ์แจ้ง สิ่งแสดงยอยกไม่ตกต่ำ พอล้มหายตายจากเหลือซากดำ ที่กลบนำกลายเป็นเถ้าถูกเผาตัว เอาไปไหนไม่ได้เลยสิ่งเชยชิด ทั้งยศถาอาญาสิทธิ์เคยติดทั่ว อีกเงินทองมากมายในครอบครัว ผิดชอบชั่วยังเอาไปไม่ได้เลย มีชีวิตไขว่คว้าหาความสุข เพื่อคลายทุกข์เที่ยววิ่งไม่นิ่งเฉย หาทรัพย์สินเงินทองของคุ้นเคย ใช้สเบย สบาย จับจ่ายกัน เมื่อแก่ตัวนับวันก็พลันแก่ คิดถึงแต่เวลาผ่านมานั่น มัวลุ่มหลงชีวิตติดทางตัน หลงพัวพันมากด้วยความสวยงาม ความสุขอยู่ที่ใจพระได้ว่า มวลตัณหากิเลศต้นเหตุห้าม ดับความอยากความโกธรโทษทุกยาม ก็ปราบปรามกิเลศได้ใจชุ่มเย็น ทางสายกลางน้อยคนเกินจะเดินนัก มาผ่อนพักสักครู่ให้อยู่เห็น แล้วก็จากจรออกบอกลำเค็ญ เดี๋ยวค่อยเป็นผู้เดินแน่เมื่อแก่ลง อุบาสก อุบาสิกา ฆราวาส ใครหมายมาดตามเอกอุภิกษุสงฆ์ สาธุชนคนเอ๋ยละเลยปลง ยืนดำรงตามพ่อความพอเพียง สหายเราเขามาแล้วลาจาก เมื่อตายพรากก็สิ้นไม่ยินเสียง อันบ้านเรือนมากมายตั้งรายเรียง ปลวกกินเกลี้ยงก็ชำรุดแหละทรุดโทรม อนิจจัง ใดใด ล้วนไม่เที่ยง กิเลศเพียงเข้ามาพัดถาโถม จงระงับด้วยสติมิถูกโลม แล้วแต่โยมจักเดินเจริญพร... หัวข้อ: Re: ทางธรรม ทางโลก....ทางสายกลาง. เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 22 เมษายน 2010, 10:26:PM สาธุโน..พันเต...ทุ่มเทแนะ
ยากจะแคะ..ใจโมหะ ให้ละหลอน ยามโทสะ..จิตไหว ใจกระดอน อยากตัดตอน..เอาปืนล่า..ฆ่าอารมย์ ฆราวาส .......... พอรู้เช่นเห็นชาติ...บังอาจข่ม "โกรธคือโง่โมโหบ้า"....ที่ว่าคม มันถูกลม ผ่านพัด...ตวัดแรง เลยไม่รู้ว่าสายกลาง..วางตรงไหน? เมื่อจิตไหล ไฟเหว มันเปลวแสง เกียรติศักดิ์ศรีที่หาย หมายแสดง จะเสียแพงกว่าไหม?..ลืมไหวทัน emo_120 |