พิมพ์หน้านี้ - เพียงคำนั้น

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเพื่อน => ข้อความที่เริ่มโดย: bourana ที่ 06 เมษายน 2010, 11:11:PM



หัวข้อ: เพียงคำนั้น
เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 06 เมษายน 2010, 11:11:PM
เพียงคำนั้นกั้นสัมพันธ์ของเราไว้ให้ไกลห่าง
แม้อยู่ข้างแต่หัวใจยังอ้างว้างและโหยหา
เพราะคำว่า "เพื่อน" ที่เธอให้ไว้มันทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจตลอดมา
ไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัวเข้ามาเป็นอื่นไกล



หัวข้อ: Re: เพียงคำนั้น
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 06 เมษายน 2010, 11:20:PM
เพียงคำนั้นกั้นสัมพันธ์ของเราไว้ให้ไกลห่าง
แม้อยู่ข้างแต่หัวใจยังอ้างว้างและโหยหา
เพราะคำว่า "เพื่อน" ที่เธอให้ไว้มันทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจตลอดมา
ไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัวเขามาเป็นอื่นไกล


อาจต้องแลกกับความเจ็บปวด ..ของอีกใจ
แต่ยังคงเห็นมิตรภาพจากใจ เพื่อน ..คนนั้น
ดีกว่านะ ที่จะต้องตัดขาด ความสัมพันธ์
แม้แลกกับสิ่งที่เธอคิดว่ามัน ทรมานใจ


หัวข้อ: Re: เพียงคำนั้น
เริ่มหัวข้อโดย: ❀ทะเล้น..กวี บทพิเศษ❀ ที่ 07 เมษายน 2010, 01:59:PM
เพียงคำนั้นกั้นสัมพันธ์ของเราไว้ให้ไกลห่าง
แม้อยู่ข้างแต่หัวใจยังอ้างว้างและโหยหา
เพราะคำว่า "เพื่อน" ที่เธอให้ไว้มันทำให้ฉันเจ็บปวดหัวใจตลอดมา
ไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัวเข้ามาเป็นอื่นไกล




อาจต้องแลกกับความเจ็บปวด ..ของอีกใจ
แต่ยัง คงเห็นมิตรภาพจากใจ เพื่อน ..คนนั้น
ดีกว่านะ ที่จะต้องตัดขาด ความสัมพันธ์
แม้แลกกับสิ่งที่เธอคิดว่ามัน ทรมานใจ.......(อีโน)


จะแลกเอา สิ่งใด ก้อแลกเถอะ
ขอแค่เธอ บัวล่ะน้า สบายใจ
อีกอีโน คนหนึ่ง ก็ห่วงใย
ขอให้ใจ เธอทั้งสอง คลายทุกข์กัน
เรื่องง่ายง่าย แค่เธอหัน มองทางนี้
ยังมีคน หนึ่งที่ รอร่วมฝัน
เพียงแค่เธอ กับทะเล้น ร่วมทางกัน
เพียงเท่านั้น คำว่าเพื่อน จะคลายเอง.......(ทะเล้น)
 emo_68  emo_62  emo_68


หัวข้อ: Re: เพียงคำนั้น
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 07 เมษายน 2010, 03:49:PM
...เก็บคำหนึ่งตรึงตราอุรารัก
มานานนักพักจารพานหวั่นไหว
ไม่กล้าบอกตอกคำนำทางใน
กลัวบอกไปใยไม่ซึ้งกับหนึ่งคน

...เพียงคำนั้นไม่กล้าเอ่ยเผยใจบอก
ไม่กล้าหรอกบอกใจเก็บเหน็บอีกหน
เอาไว้ก่อนรอโอกาสอาจเข้าดล
เข้าตาจนคงได้เอ่ยเฉลยไป

...เพียงคำนั้นเอ่ยยากหากจะบอก
เก็บไว้หลอกปลอบตัวรู้ชั่วไหม
เขาไม่รักยังทักบอกเข้าตรอกใน
หลืบซอกใจยังไม่คู่ให้อยู่คอย...

...เพียงคำนั้นยังเหลือเก็บให้เหน็บซาก
ก่อนลาจากห่างเจ้าเฝ้าเหงาหงอย
เพียงคำนั้นฝันสลายกลายเป็นรอย
ตั้งตาคอยเนื้อกลอยเจ้าคนเฝ้ารอ....