|
หัวข้อ: ดอกฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: Red Poet ที่ 06 เมษายน 2010, 03:06:PM เจ้าดวงเด่นดอกฟ้านภาผ่อง ลอยละล่องล้ำลิ่วพลิ้วผสม สวยสกาวพราวเพริศเลิศภิรมย์ ควรจะชมเชยอยู่คู่เมืองแมน ประดุจน้องนงรามเจ้างามนัก สุดจะหักห้ามจินต์ถวิลแสน สูงสง่าเทวาสร้างกระจ่างแดน รักปักแน่นเนิ่นนานมิราญลง ได้แต่เพ้อรำพึงคะนึงฝัน ศักดิ์ต่ำชั้นเกินความตามประสงค์ แหงนคอมองสองตาล้าพะวง ต้องจำนงเพียงใดได้แต่คอย หากแม้นเจ้าประโลมยอมโน้มกิ่ง ถึงสูงยิ่งเพียงไหนไม่ท้อถอย หวังใคร่เห็นชาวดินบินเหินลอย จะเอื้อมสอยมาเคียงคู่ลองดูที emo_75 emo_75 emo_75 emo_75 emo_75 หัวข้อ: Re: ดอกฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 06 เมษายน 2010, 05:19:PM จะปีนป่าย ไปหา อุรารัก มือไขว่ขวัก คว้าแม่ มารศรี ประคองเคียง เรียงรัก ปักฤดี มอบชีวี วายวาง ไม่ห่างใจ จะเททุ่ม อุ่มหอบ มอบชีวัน แม้นอาสัญ สูญสิ้น มิหวั่นไหว จะร่วมเรียง เคียงรัก สลักใจ มีมอบให้ ดอกฟ้า วิลาวัณย์ หัวข้อ: Re: ดอกฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 06 เมษายน 2010, 05:33:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_035.gif) แม้ยามหมาย คล้ายฟ้า ห่างหล้านัก แรกประจักษ์ อุรา ดังว่าฝัน หมายสายใย ล้ำล่วง เข้าพ่วงพัน ด้วยใจนั้น มุ่งใฝ่ ผูกไมตรี สุมาลย์สรวง ช้อยช่อ คล้ายรอชื่น ผ่านวันคืน..คล้ำหม่น จนหมองศรี ไร้ภู่ผึ้ง ภุมริน มายินดี เพียงรวี แผดเผา เคล้าลมริน กลีบจะร่วง ดอกจะโรย ระโหยแห้ง ยามสิ้นแสง สุริยัน หวั่นถวิล กลีบอ่อนร่อน หล่นคว้าง ลงกลางดิน สิ้นสีกลิ่น ซีดสลด และหมดงาม (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_035.gif) |