พิมพ์หน้านี้ - กลอนนี้แด่เธอ...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: จะไม่เด็ด ที่ 01 เมษายน 2010, 07:43:PM



หัวข้อ: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 01 เมษายน 2010, 07:43:PM

ยามห่างหายใจหึงคะนึงนัก
เหมือนขาดรักขาดใจให้ผวา
ยามจะกินไม่ได้กินลิ้นเฉื่อยชา
ยามหลับตาหายใจถอน...อยู่ค่อนคืน

ไม่ได้เห็นเป็นเหงาและเศร้าสร้อย
ยิ่งบ่ายคล้อยเมื่อใดให้สุดฝืน
เฝ้าแต่รอคอยเจ้าเฝ้ากล้ำกลืน
หลบสะอื้นแอบอยู่..แต่ผู้เดียว

เธอไม่เหลียวไม่แลไม่แคร์หรือ
คำเขาลือบ่อยนักชักนึกเฉลียว-
ใจเคยภักดิ์บทกลอนอ้อนจริงเชียว
พอเดี๋ยวเดียวก็หลบหน้าพาหลงคอย

เมื่อไม่มีแม้เงาเจ้าเคยชอบ
จึงหิ้วหอบความโหยหามาเรียงร้อย
เป็นบทกวีเดียวดายชายเจ้าสำออย
อย่าให้คอยนานนัก..จักตอบที...อิอิ

...แบบว่า..ไม่รู้สิ




หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 01 เมษายน 2010, 08:25:PM
ฝากคำพ้อรำพันถึงชั้นสรวง
มิอาจล่วงก้าวข้ามตามวิถี
เป็นคนด้อยน้อยนิดสิทธิ์ไม่มี
แสนยินดีพบมิตรคิดตรงใจ

ไม่กล้าลามถามข่าวเมื่อคราวจาก
ทั้งที่อยากจะรู้ไปอยู่ไหน
เพราะเป็นเพียงคนอื่นต้องฝืนใจ
ไม่อยู่ในรายชื่อในมือเธอ


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 01 เมษายน 2010, 09:26:PM

ฝากคำพ้อรำพันถึงชั้นสรวง
มิอาจล่วงก้าวข้ามตามวิถี
เป็นคนด้อยน้อยนิดสิทธิ์ไม่มี
แสนยินดีพบมิตรคิดตรงใจ

ไม่กล้าลามถามข่าวเมื่อคราวจาก
ทั้งที่อยากจะรู้ไปอยู่ไหน
เพราะเป็นเพียงคนอื่นต้องฝืนใจ
ไม่อยู่ในรายชื่อในมือเธอ...(สายใย)

ด้วยความนัยให้เห็นว่าเป็นภาพ
ว่าซึ้งซาบในคำที่ย้ำเสมอ
เผื่อเธอเลี้ยวมาพบได้สบเจอ
ยังมั่นเสมอ...แม้กาลจะนานไป

เพียงเพราะใจใคร่อยู่เป็นคู่ขวัญ
เร่งคืนวันได้บรรจบพบหวั่นไหว
กลอนแด่เธอจะอยู่นานทุกกาลไป
สุดแห่งใด..มองไม่ถึงซึ่งสายตา..

...แบบว่า(จะไม่เด็ด)


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 01 เมษายน 2010, 09:30:PM
ในคืนนี้ฟ้าหม่นไร้แสงดาว
ความเงียบเหงาถูกพัดพามา หนไหน
เสียงจิ้งหรีดร้องระงม ตรมทุกข์ใจ
หยุดเถอะนะ อย่าซ้ำเติมให้มากมายกว่าที่เป็น

ฝากบทกลอนส่งไปตามใจหวัง
ขอสักครั้งแค่เพียงนิด ..รับรู้ได้
ใจหนึ่งดวง ทุกข์ระทม ฝืนข่มใจ
ชีวิตที่ขาดเธอไป..โหดร้าย..เหลือเกิน
[/b][/color]


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 01 เมษายน 2010, 09:55:PM


๐ ฟังสำเนียง เสียงคน ที่บ่นช้ำ
ร่ายลำนำ คำกลอน สะท้อนค่า
ประหนึ่งมี ฝีใน ที่ไขมา
อาบภาษา บ่านอง น้ำหนองใจ

๐ แอบเร้นบัง หลังกานท์ จึงคลานย่อง
เลาะริมคลอง หนองมา เอายาให้
แต่งเป็นกลอน อ้อนพี่ กวีไทย
หายเร็วไว ให้สุข….กันทุกคน




แบบว่า…..เป็นกำลังใจให้ทุกท่านครับ….แต่เอ๊ะประหนึ่งว่าอกหักกันนะเนี้ย

   emo_12
(http://img117.imageshack.us/img117/6945/7466bp0.gif)


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 01 เมษายน 2010, 10:09:PM

๐ ฟังสำเนียง เสียงคน ที่บ่นช้ำ
ร่ายลำนำ คำกลอน สะท้อนค่า
ประหนึ่งมี ฝีใน ที่ไขมา
อาบภาษา บ่านอง น้ำหนองใจ

๐ แอบเร้นบัง หลังกานท์ จึงคลานย่อง
เลาะริมคลอง หนองมา เอายาให้
แต่งเป็นกลอน อ้อนพี่ กวีไทย
หายเร็วไว ให้สุข….กันทุกคน


(หนูนะโม)

แบบว่า…..เป็นกำลังใจให้ทุกท่านครับ….แต่เอ๊ะประหนึ่งว่าอกหักกันนะเนี้ย

   emo_12
(http://www.ohzeed.com/bar_022.gif) (http://www.ohzeed.com)


รับลำนำคำคมคารมเอื้อน
ที่หยอกเยือนคำหลั่งหลังล่องหน
แต่ลำนำคำกวีนี้ชอบกล
ด้วยปลอมปนฝีใน..ใครใคร่เป็น??


(คนขี้สงสัยฝากถาม)


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 01 เมษายน 2010, 10:18:PM

๐ อันฝีใน ใจนั้น มันก็แปลก
เกิดตอนแรก แทรกมา ยากตาเห็น
แต่พอรัก หนักข้อ ต่อประเด็น
ฝีก็เหม็น เป็นหนอง...หม่นหมองใจ




แบบว่า...คนไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก  แบร่ๆ
ปล...กำลังกดแก้ไข...เน๊ตหลุดยาวเลย เซ็ง!!


     emo_26 emo_57 emo_26
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif)


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: DEVIL ที่ 01 เมษายน 2010, 10:22:PM
แทรก ไม่ใช่ แซก - -


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 01 เมษายน 2010, 10:53:PM
หากลิขิตผิดไปอภัยเถิด
รักที่เกิดจากใจเห็นไร้ค่า
ต้องขอพึ่งซึ่งด่านกาลเวลา
ตัดสินว่าหัวใจใครแน่นอน

ไม่คิดข่มโคขืนให้กลืนหญ้า
เพียงอยากหาเพื่อนสนิทมิตรอักษร
เพียงอยากเพิ่มอรรถรสในบทกลอน
เพียงอยากอ้อนบางใครให้เขารู้


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 01 เมษายน 2010, 11:02:PM
๐ อันฝีใน ใจนั้น มันก็แปลก
เกิดตอนแรก แทรกมา ยากตาเห็น
แต่พอรัก หนักข้อ ต่อประเด็น
ฝีก็เหม็น เป็นหนอง...หม่นหมองใจ


แบบว่า...คนไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก  แบร่ๆ
(หนูนะโม)
   emo_57
([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_017.gif[/url])

 

เริ่มชำนาญ การเกิด จึงเปิดฝี
ชายชาตรี มีรัก มักเจ็บไข้
ยิ่งรักซึ้ง ตรึงจิต พิษกลัดใน
ทวีไปเกินแก้.. เหม็นแย่แล้ว
 emo_68
(พี่บัว)


ถึงจะเหม็นคงเหม็นในคมรัก
บาดลึกนักฝีใจไม่คลาดแคล้ว
จะต้องแตกเจ็บหนักรักฝังแนว
ผมเคยเป็นมาแล้วย่อมรู้ดี

 emo_85 emo_85 emo_85[/
size]


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 01 เมษายน 2010, 11:24:PM

เราเคยฝาก กลอนกานท์ ในบ้านน้อย (กลอนไทย)
อิ่งสำออย ถ้อยคำ ฉ่ำภาษา
ต่างหยอกเย้า เคล้าคลอ ต่อกันมา
แต่เดี๋ยวนี้ กานดา หายหน้าไป

นึกเสียดาย เวลา เคยพาฝัน
ทุกคืนวัน สรรกลอน อ้อนสดใส
ยังคิดถึง นวลนาง ที่ห่างไกล
ขอฝากใจ คนจร วอนถึงเธอ

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 01 เมษายน 2010, 11:41:PM

เราเคยฝาก กลอนกานท์ ในบ้านน้อย (กลอนไทย)
อิ่งสำออย ถ้อยคำ ฉ่ำภาษา
ต่างหยอกเย้า เคล้าคลอ ต่อกันมา
แต่เดี๋ยวนี้ กานดา หายหน้าไป

นึกเสียดาย เวลา เคยพาฝัน
ทุกคืนวัน สรรกลอน อ้อนสดใส
ยังคิดถึง นวลนาง ที่ห่างไกล
ขอฝากใจ คนจร วอนถึงเธอ

 emo_55

“ปรางค์  สามยอด”

หากนางใดที่ลุงใคร่เอาใจฝาก
ยังไม่จากลาไปให้เหม่อเพ้อ
โปรดรู้ว่าลุงปรางค์นี้ยังละเมอ
อย่าให้เขาคอยเก้อเพ้อคนเดียว

ส่งเสียงสารผ่านกานท์ช่วยวานบอก
นึกให้ออกจริงแท้เคยแลเหลียว
เขายังคิดถึงคุณอยู่เพียงคนเดียว
อย่าให้เหี่ยวแห้งไปจากใจเลย..

 emo_85 emo_85 emo_85

เอาใจช่วยครับ


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: saowarose ที่ 02 เมษายน 2010, 12:42:AM
หายไปไหน แล้วหนอ นางของพี่
โธ่คนดี กลิ้งกลอก หลอกใ้ห้หลง
ไม่รักพี่ ไยไม่ บอกตรงตรง
ปล่อยพี่งง โง่เง่า มาเนานาน

สู้อุตส่าห์ เก็บหอม เเละรอมริบ
ได้มาสิบหมื่นแล้วแก้วตาหวาน
ความหวังที่จะสู่ขอนงคราญ
ก็ต้องพาน วูบดับไปกับนวล

ปล่อยพี่กอดกองเงินพะเนินนั่น
แค่ค่ามั่น ไม่มี ให้พี่หวน
หากเธอไม่กลับมาพี่ก็ควร
เงินทั้งมวล ถวายวัด จัดงานบุญ


กะทกรกผมหายครับ emo_48


หัวข้อ: Re: กลอนนี้แด่เธอ...
เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 02 เมษายน 2010, 02:31:AM
กลอนนี้แด่เธอ...


เราต่างรู้ดีว่าถึงคราจาก
อาจพลัดพรากชั่วกาลตามธารฝัน
หรือหวังพบ อาจพบ.. บรรจบกัน
เบื้องหน้านั้นเหมือนเป็นเส้นด้ายบาง

ที่อาจขาดเพียงขึงและดึงร้อย
หรืออาจสอยสานเส้นเป็นภาพร่าง
เหมือนหัวใจขับเคี่ยวเพียงเสี้ยวทาง
แพร่งเลี้ยวต่างห่างนัก.. เกินจักยื้อ

ก่อนที่เราก้าวฝ่าเวลาล่วง
ยังโชติช่วงแรงใจ..ให้ยึดถือ
แม้เอื้อมฝัน ผันหก ตกจากมือ
แต่ฉันคือคนเดิมพร้อมเติมใจ

ฟากสัญจรก่อนพรุ่งแห่งคุ้งน้ำ
ดาวประจำทิศเยือนเริ่มเคลื่อนไหว
ฉาบสะท้อนผิวน้ำ.. ลมฉ่ำไกว
หอบดอกไม้ราตรีคลี่กลีบบาง
... ....

ฉันยืนมองมวลสารแห่งกาลเคลื่อน
พร้อมกับเตือนตนไว้ให้จิตว่าง
กลั่นรู้สึกลึกล้ำคอยนำทาง
สลักร่างบทกวีนี้แด่เธอ.

(http://www.ohzeed.com/bar_022.gif) (http://www.ohzeed.com)

(สักวันหนึ่งถึงไกลตาอย่าเลือน,ร้าง)
(สักวันว่างกลับมาเยือน..เหมือนเดิมนะ)