|
หัวข้อ: สูงสุด เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 28 มีนาคม 2010, 11:52:AM สูงสุดสู่สามัญนั้นแน่หรือ
เพียงคำลือเรื่องราวที่กล่าวขาน ที่จุดสูงสุดเด่นเห็นเหตุการณ์ เมื่อพ้นผ่านจึงเห็นเป็นธรรมดา แต่อีกคำจำได้ใครเคยกล่าว ว่ายิ่งสูงยิ่งหนาวเหงาหนักหนา สูงสุดดุจโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา หากพลาดท่าถูกกระหน่ำช้ำเจียนตาย...... emo_82 emo_108 หัวข้อ: Re: สูงสุด เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 31 มีนาคม 2010, 08:45:AM สูงสุดสู่สามัญนั้นแน่หรือ เพียงคำลือเรื่องราวที่กล่าวขาน ที่จุดสูงสุดเด่นเห็นเหตุการณ์ เมื่อพ้นผ่านจึงเห็นเป็นธรรมดา แต่อีกคำจำได้ใครเคยกล่าว ว่ายิ่งสูงยิ่งหนาวเหงาหนักหนา สูงสุดดุจโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา หากพลาดท่าถูกกระหน่ำช้ำเจียนตาย...... emo_82 emo_108 เมื่อสูงสุดย่อมเข้าใจไร้ทางต่อ จะยืนรอเขาฉุดต่ำคะมำหงาย ขึ้นหลังเสือแสนลำบากว่ายากกราย หากรู้ลงกลับสบายง่ายนิดเดียว เมื่อดื้อดุ่ยด่วนด้นค้นจนสุด จวบถึงจุดเปล่าไร้ใครแลเหลียว เห็นเขาชมความต่างทางคดเคี้ยว เพิ่งจะเอี้ยวกลับดูรู้ความจริง เมื่อไร้ทางไปต่อก็ต้องหยุด เมื่อสิ้นสุดแรงส่งคงเลิกวิ่ง เมื่อหนาวรุมตัวสั่นฝันจะทิ้ง แต่จะกลิ้งหรือก้าวลงจงใคร่ครวญ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_011.gif) หัวข้อ: Re: สูงสุด เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 05 เมษายน 2010, 12:23:PM จากสามัญหวังสู่สูงสุดยอด
เร่งตลอดเพิ่อไปให้สุดฝัน ให้คนลือฮือฮาในเร็ววัน เพราะไม่อยากเป็นสามัญอันธรรมดา ที่จุดสูงสุดเด่นเหมือนเป็นเป้า อาจถูกเขาจับจ้องมองที่ท่า มีทั้งรักทั้งชังทั้งศรัทธา ขึ้นกับว่าเลือกมองจากมุมใด เหมือนอย่างเช่นศิลปินชิ้นงานเด่น ผู้พบเห็นชื่นชมยกนิ้วให้ มองกันที่ผลงานน่าพอใจ ส่วนนิสัยใจคออย่ารู้เลย เพียงเรามีผลงานที่สรรสร้าง ไม่อวดอ้างภูมิรู้อยู่นิ่งเฉย ให้ผลงานนำทางอย่างที่เคย ไม่เปิดเผยตัวตนจนเกินงาม.......... สูงสุดสู่สามัญนั้นลึกซึ้ง เข้าไม่ถึงจึงมากมายด้วยคำถาม ขอเป็นแค่สามัญชนคนไร้นาม อยู่ท่ามกลางเหล่ากวีที่บ้านกลอนฯ........... emo_100 emo_100 |