ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ในคืนที่บนฟ้าแสงพร่างพราว
ในคืนที่เดือนดาวกลาดเกลื่อนฟ้า
ในคืนที่เดือนดาวพราวดวงตา
คิดถึงเธอขึ้นมากลางหัวใจ
เป็นอย่างไรไม่รู้อยู่ไกลห่าง
เธอเงียบเหงาอ้างว้างเหมือนกันไหม
ในเวลาที่ฉันหวาดหวั่นใจ
คิดถึงเธอกว่าใครเหมือนทุกที

เคยนับดาว คราวเดือน เลื่อนลาฟ้า
ชี้ชวนว่า นั่นดาว อะไรพี่
เอนกายพิง อิงแอบ แนบฤดี
ต่างชวนชี้ ชมชื่น รื่นดั่งดาว

แต่คืนนี้ มีแต่ เมฆเต็มฟ้า
ข้างกายา ลาร้าง ร่างของเจ้า
เมฆมาบัง นางมาหนี ลี้หลบเรา
โอ้ความเศร้า เร้ารุก ทุกซอกใจ

จะชี้มือ มีแต่เมฆ มาบังบด
จะบอกปด ปลอบยอดชู้ เจ้าอยู่ไหน
มองซ้ายขวา หน้าหลัง ทั้งใกล้ไกล
เจ้าอยู่ไหน ใยทิ้งพี่ อยู่เดียวดาย

ฟ้าก็มืด ทางก็หม่น คนก็หมาง
แสงส่องทาง จากดารา ก็มาหาย
ดั่งตาบอด กอดเกาะ พยุงกาย
ไร้จุดหมาย ไร้วิถี ที่จะจร