|
หัวข้อ: ผ่านมานานเหลือเกินแล้วจนวันนี้... เริ่มหัวข้อโดย: nasmok ที่ 26 มีนาคม 2010, 12:55:PM --------------------------------------------------------- ขอบคุณกับทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ทำให้ฉันได้พบกับเธอในวันนั้น อาจเป็นช่วงเวลาไม่นานเลย ถ้านำไปเปรียบเทียบกับช่วงเวลาที่ผ่านมาทั้งชีวิต แต่ฉันก็รู้ได้ว่า ช่วงเวลาที่มันช่างแสนสั้นนี่ต่างหาก ที่กลับเป็นช่วงเวลาที่มันใหม่และ สดชื่นอยู่เสมอ ความรู้สึกใดๆ ที่เคยเกิดขึ้น ณ วันนั้นยังคงอยู่กับฉัน ณ วันนี้ วันที่ฉันและเธอ เดินเคียงข้างกันไป เป็นวันที่ฉันไม่ต้องคิดคำนึงถึงสิ่งอื่นใด นอกจากเธอกับฉัน วันที่ฉันจับมือเธอเดินไป ข้างหน้า เป็นวันที่ฉันรู้สึกถึงพลังอันมากมายที่พร้อมจะพาเธอไปทุกหนแห่งที่เธอต้องการ วันที่เธอต้องการกำลังใจ เป็นวันที่ฉันมีกำลังใจเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ เพื่อแบ่งปันให้กับเธอเท่าที่เธอต้องการ วันที่เธอต้องการเพื่อนคลายเหงา เป็นวันที่ฉันค้นพบว่าฉันเองก็เป็นคนมีอารมณ์ขันได้ เพียงแค่ต้องการให้เธอได้ยิ้ม วันที่เธอไม่ต้องการฉัน เป็นวันที่ฉันรู้สึกถึงความสิ้นไร้คุณค่าต่อทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ฉันก็ยังยิ้มให้เธอได้เสมอ ผ่านมานานเหลือเกินแล้ว จนวันนี้ แต่เมื่อหันหลังกลับไปครั้งใด รอยเท้าของฉันและเธอคู่นั้นก็ยังอยู่ข้างหลังฉันเสมอ ร่องรอยเหล่านั้น ไม่อาจเคลื่อนที่ติดตามฉันมาได้ ฉันเองก็ไม่ได้หยุดเดินไปข้างหน้า เพื่อรั้งรอสิ่งเหล่านั้น แล้วเหตุใด สิ่งนั้นยังคงอยู่ให้ฉันได้พบเห็น ทุกครั้งที่หันมองกลับไป ทุกๆวันเวลายังคง เดินไปอย่างไม่หยุดยั้ง เวลาที่ผ่านไปอาจ เร็วบ้าง ช้าบ้าง ตามความรู้สึกของแต่ละคน เวลาของฉันกับเธอในช่วงเวลานั้นได้หยุดลงนานแล้ว เหมือนนาฬิกาที่หยุดเดิน ไม่มีการเพิ่มเติม ไม่มีการลบเลือนหายไป เรื่องราวยังคงเดินหมุนวนอยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างสมบูรณ์ อยู่ในตัวของมันเอง จนฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ใครเล่าจะให้คำตอบกับฉันได้... บางทีเธออาจกำลังค้นหาคำตอบ ในคำถามเดียวกันกับฉัน บางที่คำตอบนั้นก็ไม่ได้อยู่ไกลเกินกว่าจะค้นหามันได้ แต่ฉันก็ไม่ต้องการค้นหาคำตอบ ใดๆ อีกแล้ว ฉันพอใจแล้วเพียงแค่นี้ เท่าที่มี เท่าที่เป็นมาและเป็นไป เพราะเท่าที่ฉันยังคงหายใจอยู่ทุกครั้ง ฉันก็ยังมีเธอ --------------------------------------------------------- หัวข้อ: Re: ผ่านมานานเหลือเกินแล้วจนวันนี้... เริ่มหัวข้อโดย: nasmok ที่ 26 มีนาคม 2010, 01:02:PM --------------------------------- วันเวลาเดินผ่านมาถึงวันนี้ ได้พาเอาคนผู้มากมายรวมทั้งฉันและเธอ มาถึงจุดหนึ่ง ณ ปัจจุบันขณะ การได้ผ่านสิ่งต่างๆ การได้พบผู้คนมามากมาย การได้พบเรื่องราวที่หลากหลาย ระหว่างการเดินทางของเราทุกคนต่างคนต่างค้นพบได้เอง ว่าความเป็นจริงหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นกับเรา บางครั้งมันก็เหมือนความฝัน ที่เจือปนไปด้วยความงดงาม เป็นความฝันที่บางครั้งเราก็ไม่อยากบอกลาจากความรู้สึกที่ดีนั้น และบางครั้งก็เป็นเหมือนความฝัน ที่ทำให้เราต้องนอนร้องไห้ และอยากที่จะกลับไปแก้ไขบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งบางครั้งมันก็เป็นการตัดสินใจ ในสิ่งที่เราไม่มีวันเข้าใจในตอนนั้น ความจริงกับความฝัน ความหลับหรือตืน ใครจะแยกมันออกจากกันได้ เมื่อเข้าไปอยู่ข้างในนั้น ความเป็นจริงก็คงเหมือนความฝัน แต่เป็นเพียงความฝันที่ลึกล้ำกว่า วันเวลาเดินผ่านมาถึงวันนี้ และหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาของเราในวันนั้นที่ล่วงเลยผ่านมา ฉันเองก็อยากกลับไปแก้ไขในบางสิ่ง ซึ่งมันคงจะเปลี่ยนแปลงอะไรๆ ได้มากมาย และคงจะเติมเต็มให้กับหัวใจได้ในวันนี้ แต่เมื่อในวันนี้ฉันรู้ซึ้งและเข้าใจดีแล้ว ว่าไม่มีหนทางใดสามารถกลับไปแก้ไขในสิ่งที่ผ่านมาแล้วนั้นได้อีก จึงมีสิ่งเดียวที่สามารถทำได้ คือการเก็บรักษาพื้นที่ในช่วงหนึ่งของความทรงจำของฉัน ซึ่งจะเป็นพื้นที่ที่ ฉันจะเขาไปพบเธอได้เสมอ ทุกเวลา และคงจะเป็นพื้นที่ที่ เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความงดงาม ความสดใส บรรยากาศแห่งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และน้ำตา เป็นบรรยากาศที่หอมและหวาน ซึ่งจะสามารถต่อเติมและหล่อเลี้ยง ให้หัวใจเติบโตและเข้มแข็งได้ วันเวลาเดินผ่านมาถึงวันนี้ วันที่ฉันต้องเดินข้ามผ่านไปอีก รูปแบบหนึ่งของชีวิต ตลอดเวลาที่ผ่านมา เรื่องราวที่ผ่านมาของฉันกับเธอ ก็คงเป็นเหมือนความลับที่ไม่มีใครเคยรับรู้ และจะมาเข้าใจได้ แต่ไม่ว่าวันพรุ่งนี้เวลาจะเปลี่ยนแปลงสิ่งรอบๆ ตัวฉันไปแค่ไหน พรุ่งนี้วันเวลาจะพาฉันไป ณ ที่แห่งหนใด สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในส่วนลึกที่สุดของความทรงจำ จะยังคงเป็นความลับอยู่ในหัวใจของฉันอยู่อย่างนี้ต่อไป ตราบเท่าที่ลมหายใจของฉันยังมี ----------------------------------------- |