พิมพ์หน้านี้ - "โลกร้อนคนละลาย"

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: มหาซัง ที่ 24 มีนาคม 2010, 08:44:PM



หัวข้อ: "โลกร้อนคนละลาย"
เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 24 มีนาคม 2010, 08:44:PM
"โลกร้อนคนละลาย"

พยับแดดแผดเผาดุจเตาถ่าน   
คนลนลานร้อนเร่าหลบเงาใหญ่
หยุดพักเหนื่อยเมื่อยล้าระอาใจ   
ทรายเหมือนไฟใครย่ำสุดกล้ำกลืน

ป่าเคยเขียวเหลียวหาเป็นนาหมด   
น้ำเคยหยดลดหลอเป็นบ่อตื้น
เพียงหญ้าแห้งแล้งฝนที่ทนยืน   
รอความชื้นรื้นไหลพรมใส่กอ

คนละลายตายแน่ก่อนแก่เฒ่า   
ความร้อนเร่าเข้าใกล้ดังไฟจ่อ
เมื่อป่าหมดลดหายกลายเป็นตอ   
ไอร้อนทอห่อหุ้มปกคลุมดิน

มหาซัง...


หัวข้อ: Re: "โลกร้อนคนละลาย"
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 25 มีนาคม 2010, 08:17:AM

 emo_111

หิมะไร้วันนี้มีหิมะ
ไม้ผลละดอกร่วงปวงผลสิ้น
ไม่ปรับตนยอมตามน้ำตาริน
รอโลกสิ้นคนคงตายไปพร้อมกัน


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_006.gif)