|
หัวข้อ: ในดวงตาของหมาเศร้า, , เริ่มหัวข้อโดย: sikalo ที่ 24 มีนาคม 2010, 04:36:PM ลึกลงไปในดวงตาของหมาเศร้า
แฝงความเหงาความโศกของโลกก่อน มีวูบไหวแววตาความอาวรณ์ ที่ซุกซ่อนแฝงแร้นเป็นนัยนัย ท่ามกลางความเปล่าว่างอย่างว้างนัก มีความรักไม่ว่างเว้นมองเห็นได้ วางทิ้งลงตรงกลางระหว่างใจ เฝ้ารอใคร..ประสบมาพบเจอ ภาพบนเรติน่าของหมาเศร้า มีภาพ "เขา" ทุกครั้งใช่พลั้งเผลอ ยิ่งแจ่มชัดเพราะหัวใจใฝ่ละเมอ และพร่ำเพ้อ..เช้าเย็น..อยู่เช่นนั้น ภาพในโสตประสาทของหมาเศร้า วันเก่าเก่ายังวนเวียนไม่เปลี่ยนผัน ตั้งแต่วันแรกพบสบหน้ากัน จนถึงปัจจุบัน...ไม่รู้ร้าง ลึกลงไป ในความล้า ของหมาเศร้า ที่คอยเฝ้า มองดู อยู่ไม่ห่าง อยากเดินหน้า..ก็หวั่นจน ในหนทาง แต่ความในไม่เคยจาง..หรือลางเลือน ความทรงจำ ย้ำดวงตา ของหมาเศร้า ให้โหยหวนหอนเห่าแม้ร้างเพื่อน.. ความรู้สึกผ่านกี่วันผันกี่เดือน ก็ยังเหมือน..ว่าหวานดั่งวานนี้ ด้วยเพราะลึก ลงในตา ของหมาเศร้า ยังมีเขา..เสียจน แทบล้นปรี่ ในหัวใจ..ด้วยรัก จึงภักดี.. แม้ข้างหน้า ยังไม่มี..ความแน่ใจ อุ้งเท้ายังเหยาะย่างอย่างหมาเศร้า หวังถือเอา..สิ่งที่เห็น เป็นวันใหม่ ให้ยังอยาก..ต่อสู้ อยู่ต่อไป.. เพียงได้ใกล้..เขาแค่นี้..ก็ดีแล้ว.. ..... ........ พยายาม หยัดยืน ฝืนต่อไป.. หวังได้ใกล้..ได้รัก..เสียสักครั้ง.. ++++ เป็นหมาหงอยคอยแต่เศร้า..ยากเข้าใจ อยากฝากให้ ติชมงาน..เชิญอ่านดู ขอบคุณค่ะ > w < หัวข้อ: Re: ในดวงตาของหมาเศร้า, , เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 24 มีนาคม 2010, 07:56:PM มองนัยตาหมาเฒ่ามันเหงาหงอย เขี้ยวก็หักตัวก็จ่อยเดินปล่อยหาง หมอบอยู่บ้านหลังเก่าเฝ้ามานาน ได้พบพานผู้คนจนหลายปี เมื่อก่อนนั้นยังหนุ่มล่าชุ่มโชก เป็นหัวโจกหมาหมู่สู้กับหมี กัดหมูป่าล่ากระต่ายมาหลายปี จนเจ้านายปราณีไปด้วยกัน มาปีนี้ฟันหักต้องพักผ่อน ได้แต่นอนดูคนจนไหวหวั่น มีชีวิตอยู่ไปเพียงวันวัน แต่ก็หมั่นเห่าหอนตอนมีภัย emo_55 ปรางค์ สามยอด |