|
หัวข้อ: ความเขลาของเราเอง....... เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 18 มีนาคม 2010, 07:03:PM เธอพร่ำพจน์ หยดย้อย ชะรอยรัก
เสี้ยมสลัก คำหวาน ปานน้ำผึ้ง ว่ารักเรา ชอบเรา ห่วงคนึง หว่านคำซึ้ง ทรวงซาบ ทาบดวงใจ มาอีกวัน ผันเปลี่ยน เวียนสลับ ควนแขนกับ คนอี่น ชื่นสดใส กลายเป็นเรา เขางอก ชอกช้ำใน ดวงหทัย ขาดสุข ทุกข์ระทม อันหน้าเนื้อ ใจเสือ ก็เหลือคบ ข้างนอกกลบ หวานไว้ ข้างในขม มะนาวเกลี้ยง ยังไม่กลม เท่าคนตม เร็วกว่าลม เหลี่ยมลบ ตลบตะแลง (ตมแปลว่าความเขลานะครับ)............ emo_111 หัวข้อ: Re: ความเขลาของเราเอง....... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 20 มีนาคม 2010, 11:28:PM ก็ศักดิ์เธอสูงส่งดังหงส์ฟ้า
เราเหมือนปลาติดตมเช่นพรหมแกล้ง เธออาสาพาไปให้พ้นแล้ง ไปสู่แหล่งมหาสินธุ์ บินลัดเลาะ จึงยอมตัวเต็มใจเข้าในปาก หวังจะฝากหงส์ฟ้าพาเหิรเหาะ จึงถูกหงส์กลืนส่งลงกระเพาะ คงเป็นเพราะความเขลาของเราเอง |