|
หัวข้อ: ความทรงจำสีจางๆ(ขลุ่ยครวญ) เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 17 มีนาคม 2010, 10:48:PM โดเรมี มีเธอ กับมีฉัน ฟาซอลลา คู่กัน แต่หนไหน เสียงคลอเคล้า เย้าคอ ล้อกันไป ฟังสดใส ครั้งกริ่งดัง หลังเลิกเรียน ฉันเป่าขลุ่ย เธอร้อง พ้องสรรพเสียง เป็นสำเนียง เพลงชัด เริ่มหัดเขียน บทเพลงรัก แต่งไว้ ในวัยเรียน ฉันเฝ้าเพียร ขลุ่ยคลอ เป็นข้อความ เฝ้าคอยบอก ความนัย ให้เธอรู้ ใจสั่นสู้ ตึกตัก จักวาบหวาม ขอพบเธอ แจ้งใจ ให้คนงาม แต่กลับตาม มาพบภาพ ที่บาดตา เธอเอ่ยความ ในใจ เขาได้รู้ เขากุมมือ เธออยู่ คู่กีต้าร์ ต่างคนต่าง ฝากใจ ที่ให้มา ฉันตัวชา กำขลุ่ยไว้ อยู่ในมือ เดินออกมา อ่อนระทวย ด้วยใจเศร้า กีต้าร์เขา เหนือขลุ่ยฉัน กระนั้นหรือ น้ำตาหลั่ง กระทบขลุ่ย จนหลุดมือ ยิ่งกว่าคือ ใจฉันอ่วม ท่วมน้ำตา โดเรมี ไม่มีเธอ ให้เพ้อฝัน ฟาซอลลา ลาจากกัน เพราะกีต้าร์ เสียงขลุ่ยครวญ หวนเศร้า เคล้าน้ำตา บทเพลงฉัน คือเพลง"ลา" ..เพลงแรกเอย... emo_111 emo_111 emo_111 หัวข้อ: Re: ความทรงจำสีจางๆ(ขลุ่ยครวญ) เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 21 มีนาคม 2010, 05:06:PM ขอเอาใจช่วยขลุ่ยให้ลุยต่อ อย่าไปท้อกีต้าร์น่า เฉย เฉย คนบ้านนอกคอกนาหน้าตาเชย เสียงขลุ่ยเคยคร่ำครวญทวนสายลม เมื่อเธอชอบกีต้าร์อย่าว่าหล่อน อย่าไปวอนเสียเวลามานั่งก้ม เดินยืดอกก้าวหน้าอย่ามัวตรม คงมีคนชื่นชมเสียงขลุ่ยครวญ คนท้องนาอยู่นาอยู่ป่าเขา ความชอบเราห่างกันอย่าหันหวน อยู่อย่างชายชาวนามาเชิญชวน ดอกลำดวนชาวดินถิ่นชาวนา emo_60 emo_84 emo_95 emo_55 ปรางค์ สามยอด |