พิมพ์หน้านี้ - ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์มิสิ้นสูญ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: วฤก ที่ 05 มีนาคม 2010, 06:06:PM



หัวข้อ: ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์มิสิ้นสูญ
เริ่มหัวข้อโดย: วฤก ที่ 05 มีนาคม 2010, 06:06:PM
(http://drnui.com/poempix/wansilp53.jpg)

 emo_85


หัวข้อ: Re: ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์มิสิ้นสูญ
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 05 มีนาคม 2010, 06:23:PM

มาชื่นชมคารมปราชญ์วาดอักษร
ทั้งบทกลอนโคลงฉันท์สั่นสถาน
สำนวนกลอนพรายพริ้วริ้วสคราญ
ดั่งวิมานลานกลอนสอนผู้เยาว์

ตัวผู้น้อยเรียนน้อยด้อยทักษะ
คารวะด้วยกำซาบดั่งฉาบเสา
ที่ตั้งเด่นเป็นสง่ามากล่อมเกลา
ให้ชาวเราลานกลอนใช้จรกานท์

ขอคาระวะ ครับท่าน  emo_28

 emo_55

 “ปรางค์  สามยอด”


หัวข้อ: Re: ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์มิสิ้นสูญ
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 05 มีนาคม 2010, 09:37:PM
ด้วยใจรักสีสันวรรณศิลป์
แม้เรื่องจินต์รินถ้อยไม่ค่อยหวาน
ที่พากเพียรเขียนมากมาจากมาน
เป็นบทกานท์หว่านทั่วจากหัวใจ

ถ้าไม่รักเธอได้ จะ ไม่รัก
แม้นไม่รักไม่ว่าอย่าสงสัย
กาลครั้งหนึ่งนี้ที่หัวใจ
มีรักให้เธอนั้นวรรณกวี




หัวข้อ: Re: ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์มิสิ้นสูญ
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 06 มีนาคม 2010, 05:08:PM

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_032.gif)

ระรื่นระเริงรสจรดแจ้งจำนรรค์
ร้อยคำนำประพันธ์อันถ้วนถี่
สวาทหวังดั่งครวญมวลวจี
เสนอสนองทุกข์ทวีอย่าโถมใจ

มีมากมายชายหญิงประวิงรัก
ในเนื้อความเหลือห้ามหักหทัยไหว
จึงเชลงเพลงทำต่างร่ำไร
ผนึกช้ำทุกคำไปซึ้งในทรวง

เฝ้าเกลากล่อมถนอมเพื่อนบ่เลือนร้าง
เหมือนใจที่ไว้วางดั่งแดนสรวง
วะแว่วหวานรานไล้ไล่คำลวง
เถิดทั้งปวง ณ แห่งนี้ที่ใจหมาย

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_032.gif)


หัวข้อ: Re: ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์มิสิ้นสูญ
เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 06 มีนาคม 2010, 06:05:PM



ทำนองกรองกานท์ผ่านลึก
สำนึกวจีหลากหลาย
แว่วเสียงสังคีตกรีดกราย
ทุกข์คลายหายร้อนอ่อนลง

โอบเอื้อเจือใจไหวนิ่ง
เพราะพริ้งพริ้วหวานพาลหลง
รักษ์ไว้ให้เพราะเจาะจง
มั่นคงสืบสานกานต์กลอน

.............................................