|
หัวข้อ: ยามรัก....ยามชัง เริ่มหัวข้อโดย: Pamoo ที่ 05 มีนาคม 2010, 01:29:PM เมื่อยามรัก...น้ำต้มผัก...ก็แสนหวาน เป็นสุขปาน...ขึ้นสวรรค์...นั้นสุขแสน แม้ของหวาน...สิ่งใด...ไม่เทียมแทน จึงหวงแหน...เวลานี้...ไม่มีคลาย แต่ผ่านมา...ไม่นาน...เหตุการณ์เปลี่ยน ความสุขเปี่ยม...ดังสวรรค์...นั้นจางหาย น้ำต้มผัก...เริ่มขม...ต้องถ่มคาย เปรียบละม้าย...บอระเพ็ด...ต้องเข็ดทรวง ถึงยามชัง...หน้าก็ยัง...ไม่อยากเห็น คนเคยเป็น...คนรัก...ที่แสนหวง กลับเปลี่ยนไป...ได้เหมือน...ลิ้นลมลวง ขมขื่นทรวง...ลา-ลด...หมดรักเลย อยากจะถาม...เพราะอะไร...จึงได้เปลี่ยน ฉันจะเพียร...แก้ไข...ได้เฉลย เป็นอะไร...ถึงได้...ทำเฉยเมย เหมือนไม่เคย...รักกัน...นั้นหรือไร???? emo_111 emo_111 emo_111 emo_111 หัวข้อ: Re: ยามรัก....ยามชัง เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 05 มีนาคม 2010, 03:30:PM ไม่เคยขุ่นข้องขัดหรืออัดอั้น
ใจยืนยันวันเก่าเราไม่เปลี่ยน ต้นรักเก่าเราปลูกไม่ถูกเตียน ยังเฝ้าเพียรเวียนจำในคำรัก ไม่มีอื่นชื่นจิตได้คิดถึง ไม่อาจดึงสิ่งใดให้ประจักษ์ เป็นพยานบอกได้แทนใจนัก ฉันเตรียมตักน้ำผึ้งต้านผ่านรสริน คงใช้ถ้อยคำหอมมาล้อมรั้ว ขัดความมัวตัวหมองกลั่นกรองสิ้น เหลือความรักปักไว้ในเนื้อดิน เหลือเพียงกลิ่นรักเก่าให้เราเติม หัวข้อ: Re: ยามรัก....ยามชัง เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 05 มีนาคม 2010, 10:27:PM ยามรัก ยามรัก รักเข้ม เต็มใจนี้ ยามรัก เรามี ที่ห่วงหา ยามรัก ปักใจ ไม่สร่างซา ยามรัก ฟ้า นี้ สีชมพู ยามชัง ลืมเลยว่าเคยรัก ยามชัง ชังนัก ไม่ทักกู่ ยามชัง พลั้งไปไม่เอ็นดู ยามชัง สั่งสู้ อย่าอยู่เลย ยามชัง |