|
หัวข้อ: ล้าบ้าง...บางวัน เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 01 มีนาคม 2010, 10:09:PM ตะวันโรยราล้าแรง สิ้นลับอับแสง หลุบเร้นลงรางธารา จุ่มดวงด่ำลึกเลือนลา โบกโบยขอบฟ้า เปลี่ยนม่านกาลกลหม่นเทา ทำเอาวันนี้เงียบเหงา ซ่อนเร้นคนเศร้า ตรงโค้งขอบคุ้งทุ่งโรย มองพืชเหี่ยวแห้งระโหย ปลิดปลิวหล่นโปรย ด้วยฤทธิ์พิษร้ายภัยใด พาเอาใจคนหม่นไหม้ หมดแรงแข็งใจ จะแข็งจะขืนยืนเดิน อ่อนล้าแรงใจเหลือเกิน กลัวการเผชิญ ก้าวพบผิดหวังอีกครา หัวข้อ: Re: ล้าบ้าง...บางวัน เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 03 มีนาคม 2010, 06:42:PM จำใจก้าวไปข้างหน้า แม้จะอ่อนล้า อย่าแพ้แก่ใจในตัว เย็นย่ำค่ำมืดหม่นมัว หนทางสลัว ราตรียังมีแสงโสม นวลผ่องส่องเย็นเช่นโคม มาปลอบประโลม ให้เห็นเส้นทางร้างไกล ชึวิตลิขิตเองได้ จะเกรงกลัวไย เดินไปไขว่ฝ่คว้าหาฝัน ฤดูหมุนเปลี่ยนเวียนกัน สิ้นหน้าแล้งพลัน วสันต์โปรยปรายสายฝน พฤกษาเริงรื่นชื่นชล ผลิดอกออกผล ใจคนไม่หม่นไหม้หมอง หัวข้อ: Re: ล้าบ้าง...บางวัน เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 03 มีนาคม 2010, 08:53:PM ผู้คนเยื้อแย่งแบ่งจอง เหลือใดให้ครอง รู้สึกนึกคิดผิดไป เราเดินทางมาแสนไกล เพราะฝันจึงไขว่ ป่ายปีนเขาสูงมุ่งมั่น บางครั้งบางคราวหนาวสั่น ล้าบ้างบางวัน ระหกระเหินเดินทาง คืนมืดมัวสลัวลาง สั่งอุษาสาง พากเพียรไปไม่ผันแปร หวังไว้ในใจเพียงแค่ ไม่ยอมอ่อนแอ กายไหวติงไม่ทิ้งทาง |