พิมพ์หน้านี้ - พระจันทร์...ทักลม

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: BuaJantra ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2010, 11:14:PM



หัวข้อ: พระจันทร์...ทักลม
เริ่มหัวข้อโดย: BuaJantra ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2010, 11:14:PM
พระจันทร์...ทักลม

(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/218/1218/images/moon2.jpg)

พระจันทร์เจ้า เฝ้ารอ คลอตะวัน
ยามค่ำคืน โศรกศัลย์ รั้งแสงคอย
เจิดจรัส แจ่มจ้า มิล้าถอย
ยิ่งเติมย้ำ ซ้ำรอย วาระเดิม

เฉกเช่นคน ฝนใฝ่ ใคร่ไล่ล่า
ลดละเหงา  เฝ้าหา รักมาเติม
เร้าเร่งคว้า ผ่านคำ ลำนำเสริม
เพียรหวังเจิม เพิ่มรัก ยังทักลม



หัวข้อ: Re: พระจันทร์...ทักลม
เริ่มหัวข้อโดย: BuaJantra ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2010, 11:55:PM
พระจันทร์ใส ในฟ้า ส่องสว่าง
เห็นเส้นทาง รางเดิน ประเมินฝัน
นวลละออ ผ่องแผ่ว แล้วแก้วจันทร์
โอ้รำพัน ปันไขว่ ในสายลม

ไอฉ่ำเย็น ยามค่ำ ย้ำรอยลักษณ์
ถ้อยสลัก คำใด ใคร่สุขสม
ชวงหลงใหล พิศไป ในคารมณ์
แสงนวลผ่อง คายคม ชมจันทรา


แสงนวลผ่อง ส่องล้ำ ถ้อยนำรัก
ให้ประจักษ์ สลักพิศ ชิดภิรมย์
ณ ค่ำคืน รื่นร้อย ถ้อยคำคม
ปั้นระดม ผสมคำร่ำกวี




หัวข้อ: Re: พระจันทร์...ทักลม
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 01 มีนาคม 2010, 12:54:AM

นวลจันทราหนอแจ่มทิพย์อยากหยิบคว้า
ผ่องนภาเพ็ญพราวสกาวผ่าน
สุกไสวในคืนค่ำอันฉ่ำบาน
ฟ้าประทานม่านเมืองเมลืองแล้ว

โอ้อวดอ้างอาบไล้อวลไออุ่น
นิ่งนอนหนุนหมอนนิ่ม...พริ้มลมแผ่ว
ฟังเสียงลมชมทักพักตร์จันทร์แวว
งามเพริศแพรวพริ้งพรายแซมสายลม


หัวข้อ: Re: พระจันทร์...ทักลม
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 01 มีนาคม 2010, 11:08:AM


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_007.gif)

๐ เดือนเด่นดวง ห้วงหาว ในราวฟ้า
เปล่งแสงทา ทาบโลก ไล่โศกขม
ปรุงราตรี นี่ชื่น ได้รื่นรมย์
พระพายพรม พัดผ่าน ส่งสารกัน

๐ ว่าไยคน บนดิน ถวิลทุกข์
สนานสนุก บุกป่า ล่าแข่งขัน
สุมฟืนร้อน ป้อนโลก  ให้โศกพลัน
คำถามจันทร์ ปั่นไป…..ถามไถ่ลม




***แบบว่า.....ไม่รู้สิครับท่าน...แต่มันน่าเศร้าเนาะ....ฝีมือพวกเราเองทั้งนั้น

      emo_64 emo_118 emo_64
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_007.gif)


หัวข้อ: Re: พระจันทร์...ทักลม
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 01 มีนาคม 2010, 01:43:PM
(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_118.gif)

แสงนวลนวลชวนมองเหมือนทองคำ
โผล่พ้นนำสว่างกระจ่างสม
ที่ขอบฟ้าหนึ่งนั้นประสานลม
ดั่งเพ็ญพรมลมฉ่ำน้อมนำใจ

ความเปลี่ยวเหงาเดียวดายลงคลายคลา
มองแห่งห้วงดวงจันทราสว่างไสว
ในคืนที่เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวใจ
แสงแห่งโสมโน้มฤทัยให้หายตรม


(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_118.gif)