|
หัวข้อ: หนึ่งเสียง ในม่านขาว เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2010, 09:15:PM ระบายสาด วาดใส่ เด็กในบ้าน
ทดลองลาน งานฝัน สันต์เบื้องหน้า แล้วรุ่นนี้ หรือจะเหลือ ซึ่งราคา จะมีเพียง แต่น้ำตา พาช้ำใจ โอ้โอเน็ต เหน็ดเหนื่อย ใจไหวสั่น อะไรกัน วุ่นวาย ปะปลายไข อนาคต เห็นชัด เป็นเช่นไร การศึกษา เด็กไทย อยู่ไหนกัน หนูทดลอง สนองคำ ฉ่ำไออุ่น ไม่มีลุ้น อะไรเลย เผยโศกศัลย์ พอใจไหม การประท้วง จ้วงสาดทัณฑ์ สุดท้ายนั้น ฉันก็ผิด คิดไม่ดี ขอโทษนะ ที่ไม่ใช่ นักกีฬา เก่งซักผ้า วาดงานศิลป์ ตามวิถี ขอโทษนะ ที่เรียนไม่ จบสักที แล้วโดนจี้ ตามหลักสูตร เข้าสอบเป็น วะว้าวุ่น วะวนวาย มากมายเรื่อง ละหลายเรื่อง ปนเป ผสมเห็น เขาเอ็นทรานซ์ มาหลายปี ไม่ร้อนเย็น พอเปลี่ยนปุ๊บ โดดเด่น เห็นสื่อลง ประโคมเรื่อง ราวใส่ ไม่มียั้ง ทำไมเล่า ต้องคาดหวัง ทั้งลมหลง เด็กคือเด็ก หาถนัด ทั้งขึ้นลง ไม่เพรียบพร้อม สนองสงค์ ตรงใจคุณ |