| 15 สิงหาคม 2010, 05:28:AM |
|
|
|
| 15 สิงหาคม 2010, 05:51:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 15 สิงหาคม 2010, 05:51:AM » |
 ชุมชน
|
ต่อแต่นี้พี่รู้เป็นผู้ร้าย
รักกลับกลายหายสูญสิ้นสงสัย
เคยรักกันมานานหวานทรวงใน
พบคนใหม่หลงปลื้มลืมได้ลง
แต่ก่อนนั้นพันผูกมิเคยผิด
เฝ้าเชยชิดรักเราเฝ้าลุ่มหลง
ให้อภัยต่อกันรักมั่นคง
รักยืนยงชั่วฟ้าชั่วธาตรี
มาบัดนี้ที่รักหักใจห่าง
รักแรมร้างไกลลิบเพียงริบหรี่
สุขเถิดหนาหน้ามนคนหน้าดี
ชายหน้าผีขอลาไม่อาลัย
เพราะรู้ว่าวันนี้ไม่มีแล้ว
ไร้วี่แววความหวานมานอ่อนไหว
คนไร้ค่าคู่ควรมิกวนใคร
อวยพรให้โชคดี....พี่ขอลา
ปรางค์ สามยอด
มาแจมคุณระนาดครับ คิดฮอดหลาย เด้อ |
|
|
|
| 15 สิงหาคม 2010, 08:30:AM |
|
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 15 สิงหาคม 2010, 08:30:AM » |
ชุมชน
|
ต่อแต่นี้ ไม่มีเธอ ให้เจอแล้ว
ไม่มีแวว ตาเธอ เช่นเคยเห็น
จากไปไกล ใจห่าง ด้วยจำเป็น
ต้องซ่อนเร้น ความเศร้า เหงาอยู่เดียว
น้องจะรอ ให้พี่กลับ มารับขวัญ
จะกี่วัน ไม่ย่อท้อ คอยแลเหลียว
กลับมาสู่ อ้อมแขนนี้ เพียงผู้เดียว
ไม่เปล่าเปลี่ยว ฤาแยกจาก ไปฟากใด(ไม่รู้ใจ)
..................................................................
.......... ต่อแต่นี้ ไม่มีเธอ ให้เจอแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว ที่เคยฟัง ยังก้องหู
ในครั้งนี้ ต้องพรากไป ไกลสุดกู่
ยังไม่รู้ ว่าเมื่อใด ได้พบกัน
.......... จะจำเป็น หรืออย่างไร ไม่ไปลับ
จะต้องกลับ มาหา มารับขวัญ
สู่อ้อมแขน ซ้ายขวานี้ มีสัมพันธ์
อ้อมกอดนั้น อบอุ่นใจ ในทุกครา
.......... หัวไหล่หรือ มือกุมเกาะ ฉอเลาะเสียง
ส่งสำเนียง แว่วหวาน ซาบซ่านหนา
เป็นเพื่อนใจ ให้ผ่อนคลาย ได้ทุกครา
จำใบหน้า และรอยยิ้ม อิ่มเอมใจ.
|
|
|
|
|
| 15 สิงหาคม 2010, 10:15:AM |
|
สุดสาย
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 15 สิงหาคม 2010, 10:15:AM » |
ชุมชน
|
มันวังเวง..ว่างเปล่า..รักเราหาย
ฉันเหมือนคน..เจ็บใกล้ตาย..ได้แค่เหงา
นับตั้งแต่..วันนี้ไป..ไม่มีเรา
ต่อแต่นี้..ฉันคงเหงา..เศร้าลำพัง
ไม่มีแล้ว..คนที่มา..บอกว่าห่วง
ไม่มีแล้ว..คนที่หวง..ทวงความหวัง
ไม่มีแล้ว..คนที่แคร์..แลจริงจัง
หมดความหวัง..เกินจะยั้ง..พลั้งแล้วใจ
..nara.. |
คิดถึงฉันสักครั้ง..ในเวลาที่คุณ ( ยัง ) ไม่คิดถึงใคร ?
|
|
|
| 15 สิงหาคม 2010, 01:16:PM |
|
ตะวันฉาย
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 15 สิงหาคม 2010, 01:16:PM » |
ชุมชน
|
...ภาพวันเก่ายังฉาบมาทาใจฉัน
ติดซึมพลันไม่ผันหายคล้ายสดใส
ภาพความหลังครั้งรักยังทักใน
ซาบซึ้งไหวกับใจกร้านที่ด้านชา
...นับแต่วันที่เธอเอ่ยเผยว่าจบ
รักขอพบถึงจุดห่างทางห่วงหา
เมื่อจืดจางวางพักรักติดลา
ปล่อยน้ำตาให้ร่วงรินถิ่นใจนาง
...ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วแววตาสบ
ไหล่ให้ซบก็ไม่มีมาลี้ห่าง
ความห่วงใยไกลนับลับไร้ราง
รักจับวางทางจบกลบคำเรา
...ต่อแต่นี้ใจจะอยู่ได้อย่างไรฉัน
อกหักมันทำร้าวรานจารลงเผา
ภาพของเธอยังจำติดชิดเป็นเงา
ต้นรักเฉาเหงาแทรกแตกทั่วใจ...
|
ว่างเปล่า
|
|
|
| 16 สิงหาคม 2010, 02:19:PM |
|
|
|
|
