ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

@  ต่อกลอน..ต่อใจ @

กลอนอ่อนหัดจัดฝึกเพราะนึกชอบ
เรียนตามกรอบตอบกลอนอันอ่อนหวาน
สืบกวีศรีไทยให้ยาวนาน
หลงมนต์กานท์งานดีที่นิยม

ข้าวไม่ทาน..งานไม่ทำ..ตามล่าฝัน
ทุกทุกวันสรรสร้างอย่างสุขสม
หลงใหลพจน์จดเน้นเล่นคารม
ต่อกลอนคมชมเด่นเห็นไมตรี

คอยพินิจคิดคำนำมาต่อ
ใจจดจ่อร่างพจน์มิลดหนี
ปั้นแต่งเรื่องเสริมใส่ในวลี
ด้วยคำงามน้ำดีที่บรรจง

เมื่อพบเธอต่อกลับลับสุนทร
คำออดอ้อนตรึงตราคราแอบหลง
รู้ทั้งรู้แค่กลอนที่อ้อนลง
สิ่งประสงค์แค่คำมิย้ำไกล

แอบหลงปลื้มพจนาพาใจสั่น
แอบเก็บฝันคำเธอมาเพ้อได้
จากต่อกลอนอ้อนเล่น..เป็นต่อใจ
เหตุหลงใหลนัยหมายมิใช่คำ

จึงเวียนวนค้นคำนำมาต่อ
เพียงเพื่อก่อต่อใจให้น่าขำ
เป็นงานหลักของใจไว้ประจำ
ล่วงถลำต่อกลอน..ย้อนต่อใจ.

 

[จ้อง เจรียงคำ]

นั่งอมยิ้มจิ้มคำลำเลียงต่อ
สลับรอข้อความที่หวามไหว
หลงถ้อยพจน์งดงามของทรามวัย
ต่อกลอนเหมือนต่อใจ..ใครบางคน

หน้าจอหลักหากเห็นเป็นยิ้มแฉ่ง
หัวใจแหว่งแบ่งไปให้ทุกหน
จดจ้องจอรออ่านอย่างลานลน
หรือต้องมนตร์กลกลอนจึ่งร้อนใจ

ขยับเม้าส์เข้าคลิ๊กพลิกเปิดหน้า
หวานเป็นบ้า...กลอนเธอเพ้อหวั่นไหว
พาเราฝันขั้นพริ้มยิ้มละไม
อยากเป็นใครคนนั้น..ในทันที

สิทธิ์ประจำทำเนา..คือเข้าต่อ
สวมรอยคนนั้นหนอพอสุขี
ขับกลอนกานท์หวานเท่าใจเรามี
ทำหน้าที่...ที่รัก..แบบนักกลอน

[ทอฝัน]

...ช่างหวานล้ำ...คำเพ้อ...ของเธอสอง
จึงอยากลอง...ลิ้มเริง...เพลิงอักษร
ต่อเพลงรัก...ควักใจ...ใส่บทกลอน
อาจไม่ร้อน...แรงเท่า...แต่เร้าใจ

...ขยับเม้าท์...เคล้าเคลีย...นัวเนียคลิก
ระรี้ริก...พลิกพลิ้ว...จนหวิวไหว
ไล้เรื่อยแล่น...แป้นปุ่ม...รุ่มรัวใน
ระเลงไล่...ใส่รส...พจมาน

...วางหัวใจ...ให้ก่อน...วอนมาก่อ
นั่งหน้าจอ...ทุกครั้ง...หวังผสาน
ด้วยอ่อนหัด...พลัดหลง...ในดงกานท์
อย่าให้ราน...ร้าวหนอ...วานต่อที
..............................//ทอฝัน

[masapaer]

จะต่อกลอนอ่อนแอแพ้ต่อใจ
จะยังไงใจเราเขลาไหมนี่
แปรความหมายกลายไปในเหตุมี
เป็นวจีเพื่อเราเหมาแอบกลอน

หนึ่งในสิบหยิบคำนำมาต่อ
ที่ใจรอต่อคำลำนำอ้อน
จะกี่บททดใจไว้ทุกตอน
รอเธอออนร่อนพจน์ทดต่อคำ

ห้องรับแขกแลกใจใครจะเยี่ยม
ทุกห้องเปี่ยมความหวังอย่างถลำ
หนึ่งในร้อยคอยต่อคอประจำ
เก็บเอาไว้ดื่มด่ำเพ้อลำพัง

เธอไม่รู้ว่าเราเฝ้าอุกอาจ
เก็บกลอนหวานฝันวาดมาดในหวัง
แค่ต่อกลอนร่อนใจใช้ประทัง
หล่อเลี้ยงยังหัวใจไม่มากเกิน

ไม่อาจรู้เธอคิดพิศเช่นไร
เธอต่อไว้ในกลอนอ้อนจนเขิน
ได้แต่ลอบมอบยิ้มอิ่มสุขเพลิน
คราดำเนินเกริ่นกานท์ที่หวานมา

เป็นเพราะใจเราเองเร่งลุกลน
รอต่อใจใครคนจนนอกหน้า
แค่เพียงเธอต่อคำตามวาจา
ส่วนเราบ้า “ต่อใจ” ให้อายจัง ...อิอิ

 

[จ้อง เจรียงคำ]

คนเขียนกลอน อ่อนไหว..อาจไม่แปลก
ยามกลอนแทรกแจกจ่าย..ร่ายมนตร์ขลัง
กลอนเธอแปลกแทรกซึ้ง..ไปถึงภวังค์
อ่านกี่ครั้งก็ยังเคลิ้ม..เติมเชื้อไฟ

ยิ่งเป็นกลอนตอนต่อ...ก็ยิ่งปลื้ม
จนแอบลืมเลยเถิด...เตลิดไหน
พาจิตท่องล่องแล่น..ซะแสนไกล
จบกลอนไปเป็นวัน....ยังฝันแทน

ในเนื้อกลอนร้อนแรง...แฝงไฟรัก
ทั้งแนบตัก-พักนอน..หนุนท่อนแขน
เอ่ยทุกคำล้ำค่า...ประสาแฟน
รักแน่นแฟ้นถึงขั้น...ร่วมสัญญา

นอกเนื้อกลอนร้อนรน...พ่ายมนตร์รัก
มีหน้าตักว่างคน...เรียกต้นขา
นอนหนุนแขนข้างหนึ่ง...ซึ่งเรื่อยมา
อีกข้างซ้ายก่ายหน้า...ท่าเคยชิน

คิดถึงคนต่อกลอน...นอนนึกหน้า
ในจินตนา ฟุ้งซ่าน...ด้วยกานท์กลิ่น
ฝันลมลม..สมมุติว่า..ถ้าได้ยิน
ผ่านเรียวลิ้นข้างข้าง...บ้างคงดี...

[masapaer]

เพราะอ่อนไหวในกลอนอักษรศิลป์
จินตนาการพล่านบินถิ่นวิถี
ธรรมดาหลงพจน์รสวจี
ก็อาจมีบางครั้งต่างเวลา

แม้ความจริงนอกกลอนกร่อนรู้สึก
ข้างในลึกซ่อนเก็บเซฟแน่นหนา
อาจมีซึ้งตรึงใจในบางครา
หลงลืมว่ากลอนถือสื่อถึงใคร

หรือเพราะหลงมนตร์กลอนอักษรแต่ง
หรือเธอแกล้งแต่งมาเอาใจให้
หรือเราเองเร่งหลอกบอกหัวใจ
แอบฝันไปเพราะเล่ห์เสน่ห์กลอน

เพราะเธออ่อนไหวหวามตามรู้สึก
ดูแน่นลึกนุ่มนวลชวนออดอ้อน
ใจแอบไหวหวามหวั่นพรั่นอาวรณ์
กับอักษรบรรจงอย่างลงตัว

กลอนอบอุ่นกรุ่นรักทักดวงจิต
เล่นเอาคิดถึงเธอเพ้อชวนหัว
แค่คิดหน้า..อย่างไรใจก็รัว
เหมือนเธอยั่วใจฉันสั่นในกลอน

 

[สายใย]

อยากต่อกลอน อ้อนใจ ใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง ซึ้งจิต มิตรอักษร
นั่งเหม่อลอย คอยเขาเข้ามาออน
จนดึกดื่น คืนค่อน จำจรลา

กลอนต่อกันหวั่นไหวหัวใจต่อ
ได้เพียงพ้อเพ้อพร่ำรำพันหา
หลงคารม ตรมโศก โลกมายา
เพียงเธอว่า อย่าภักดิ์ หลงรักเลย ?

[knight_95]

คุณพระนาย

กนกก้านเกาะเกี้ยวเกี่ยวกอหญ้า
ใบบอนบังบัวป่าบดบังสิ้น
สารธารไหลไพรกว้างพร่างภุมรินทร์
ต่างโผผินบินเคล้าเจ้าบัวบาน

[ทอฝัน]

...ภมรงง...หลงกลอน...มาอ้อนเอ่ย
คลุกเคล้าเชย...ชมชิด...ติดรสหวาน
สัมผัสแผ่ว...แว่วคำ...ย้ำดวงมาลย์
เผลอสะท้าน...ซ่านซึ้ง...คะนึงครวญ

...ประคองเคียง...เพียงเงา...ด้วยเขลาขลาด
จึงมิอาจ...เอื้อมใจ...ไปเสสรวล
ต่อกลอนกลับ...ปรับใจ...ที่ไหวรวน
ภาพเนื้อนวล...หวลชัด...ช่างขัดใจ
......................................................................
...ลมรำเพย...เลยไล้...ไฟสลัว
หอมกลิ่นบัว...กลมกลึง...เคยคลึงใกล้
เผยดอกงาม...ยามรัด...ระบัดไกว
พลิ้วก้านไหว...โอนอ่อน...แล้วผ่อนตาม

...ขยับเม้าท์...เข้าชิด...ลิขิตเขียน
เค้นคำเนียน...เจียรจง...พะวงหวาม
สนิทแนบ...แอบนึก...ผนึกความ
เธอจะงาม...เช่นไร...ในยามนี้...
............................../ทอฝัน

[masapaer]

พรรณาว่ากลอนอักษรสร้าง
ล้วนทุกอย่างสร้างไว้ใจเต้นถี่
แอบเหมาพจน์จรดไว้ในฤดี
ว่าเธอนี้ต่อใจให้กับเรา

ได้แต่แอบหลงปลื้มลืมรู้สึก
แต่ส่วนลึกของเธอเพ้อถึงเขา
อีกใครหนึ่ง...มิใช่ฉัน..มันบางเบา
ไม่มีเงาเราไว้อยู่ในกลอน

เมื่อต่อกลอนร่อนใจไปนานแล้ว
ยังไร้แววต่อใจในอักษร
แต่ไม่ละต่อใจไปทุกตอน
เผื่อเธอย้อนอ้อนกลับรอรับไว้

ฝันของคนลมแล้งแต่งเขียนเรื่อง
แต่มิเปลืองอารมณ์ที่ชมให้
แค่เล็กน้อยคอยเลี้ยงลำเลียงใจ
จึงอยู่ได้เพราะเธอมิเก้อเลย

 

[ทอฝัน]

...กุหลาบงาม...หนามคม...คารมหวาน
ทรวงสะท้าน...ทุกครา...อุราเผย
ต่อกลอนกล...ดลไกล...ให้ล้ำเลย
คล้ายคุ้นเคย...คนเคียง...จึงเรียงคำ

...เพราะจดจ่อ...ก่อก่อน...กลอนจึงเกิด
เผลอเตลิด...เปิดใจ...ไหวถลำ
เก็บมาปลื้ม...ลืมหลง...งงประจำ
สุดท้ายพร่ำ...เพียงเรา...เขาไม่แล
..............................................................
...ทิ้งกลีบอ่อน...ร่อนลง...ที่ตรงนี้
กำจายคลี่...กลิ่นกรุ่น...อุ่นกระแส
ละมุนเบา...บางบอบ...ลอบรังแก
จูบได้แค่...ในฝัน...วันต่อกลอน

...ชมพูเพียว...เลี้ยวไล่...ไสวช่อ
ภมรล้อ...คลึงครวญ...กวนเกษร
จะติดตาม...ความเรียง...เคียงทุกตอน
หวังงามงอน...อ่อนไหว...ต่อใจเติม...
..............................//ทอฝัน

[masapaer]

เพราะอะไรในกลอนจึงร้อนเร่า
มากกว่าเราต่อกลอนอักษรเสริม
แอบวาดฝันปันพจน์ทดเช่นเดิม
งานริเริ่มของใจไว้ประจำ

กุหลาบหนามมิคมคารมซึ้ง
ย่อมตราตรึงในเธอเพ้อถลำ
กลิ่นบุปผาว่าหอมพะยอมทำ
มิกระจายกลิ่นร่ำเท่าจำนรรจ์

มากกว่าหอมยวนยั่วกลั้วกิ่งก้าน
คือเธอสานหมั่นแต่งเหมือนแกล้งฉัน
ค่อยหลอกล่อต่อใจมิไหวทัน
จวบละเมอเพ้อฝันแต่วันใด

แม้พะยอมพร้อมร่อนกลีบอ่อนบาง
โปรยรายทางทิ้งกลีบทิพย์อ่อนไหว
ยังมิอาจรัญจวนป่วนฤทัย
เท่ากับเธอวางไว้ให้ต่อคำ

เมื่อจบบททดไว้ในคืนนี้
ตลอดทั่วราตรีที่ดื่มด่ำ
ยังต่อไว้ใจนี้พลีลำนำ
เป็นประจำงานใจในนิทรา

 

[ปรางทิพย์]

อักษราคราจรดบทขานไข
สื่อความนัยใสซื่อหรือโหยหา
ทุกท่วงก้าวหนาวร้อนออดอ้อนมา
จินตนาพาเพลินเชิญร่วมเรียง

จึ่งประดิษฐ์คิดถ้อยร้อยคำหวาน
หวังประสานกานท์กลอนสะท้อนเสียง
ยินคำแว่วแผ่วผ่านสราญเคียง
ดั่งสำเนียงเพียงออที่รอคอย

คีตกานท์ขานรับสดับหมาย
แว่วซอสายปลายฟ้าเกินคว้าสอย
บทจำเรียงเสียงหม่นกมลลอย
ดวงใจน้อยพลอยหวั่นแสนพรั่นพรึง

ฝากกระซิบหยิบผ่านจากม่านฝัน
แม้ไกลกันสัญญาว่าคิดถึง
จงมองฟ้าคราเหงาเศร้ารำพึง
มีใครหนึ่งซึ่งรักและภักดี....

[masapaer]

ฝากต่อใจไปกระซิบพริบในฝัน
คำรำพันต่อไปไม่หายหนี
หมดเวลาต่อสร้อยร้อยวจี
ในนิทราราตรีมีต่อใจ

ไม่เคยเหือดแห้งหายในคิดถึง
ด้วยตราตรึงถึงพจน์มิลดได้
แอบเก็บฝันถึงเธอเพ้อไปไกล
ทั้งที่ไม่เห็นหน้าบ้าจังเรา

 

[ทอฝัน]

...เสียงกระซิบ...แทรกมา...คราลมหวล
ลำนำยวน...ยั่วใจ...ของใครเล่า
ช่างซ่านซึ้ง...ตรึงล้อ...ต่อใจเรา
ใครว่าเขลา...ขอวอน...มาอ้อนเธอ

...ติดในรส...พจมาน...ช่างหวานจิต
ไม่อาจบิด...เบือนแปลง...แจงเสนอ
ต่อกลกลอน...อ่อนไหว...ไฝ่ละเมอ
เพ้อถึงเธอ...จนท้อ...รอต่อใจ
..............................//ทอฝัน

[อัศจรรย์จิต]

งามสร้อยศัพท์รับส่งลงคำคิด
ปรุงประดิษฐ์จิตหมายสู่ลายเสียง
ผันเนื้อกลอนป้อนคำพร่ำสำเนียง
โอบอาบเคียงเรียงร้อยถ้อยกวิน

ขับคารมคมลักษณ์ด้วยอักษร
สู่เสียงสร้อยสะท้อนเป็นกลอนศิลป์
ศาสตร์ผสมอารมณ์ระเริงริน
ให้โบยบินถิ่นปราชญ์ทั่วราชชม

ร้อยอักษรเสกสรรค์ให้บรรจบ
กระบวนครบจบย้ำด้วยคำสม
ให้เสนาะถึงถิ่นท่านอินทร์พรหม
เลอค่าน่านิยมหนอคมคาย

โยงสัมผัสจัดเสียงเคียงคุณค่า
สานวิชาสืบศิลป์กวินสาย
ห่อมาจากฟากฝันขึ้นบรรยาย
ไม่เคยหน่ายว่ายวนกับกลกลอน

[กุลมาตา(singlemom99)]

คอยต่อกลอน  ต่อใจ  สายใยสาน
อักษรจาร  ผ่านตา  คุณค่าล้ำ
คอยเรียงร้อย  ถ้อยสรรค์  คำหวานย้ำ
เป็นลำนำ  คำกวี  มณีงาม

คอยต่อกลอน  อ้อนให้  ใครซาบซึ้ง
รินถ้อยถึง  ซึ้งรัก  ยากจะห้าม
ใครคนหนึ่ง หนึ่งเดียว  ใจเกี่ยวตาม
จึงร้อยเรียง  เคียงถาม  ไปตามกลอน

[masapaer]

ก็ทำได้เท่านี้ที่ใจคิด
ร้อยประดิษฐ์ถ้อยกานท์สานอักษร
ส่งแทนกายแทนคำพร่ำอาวรณ์
ใส่รู้สึกในกลอนอ้อนใจเธอ

เธอไม่รู้ไม่ซึ้งจึงไม่ต่อ
แต่คนรอต่อใจไว้เสมอ
เธอแต่งบทพจน์เกลาเราละเมอ
กลอนจึงเก้อบางครั้งช่างอ่อนใจ

เมื่อเธอจดพจน์เวียนเพียรต่อกลับ
ยิ้มสดับรับกานท์อันหวานได้
อยู่หน้าจอป้อยิ้มอิ่มละไม
ทั้งที่เธอคงไม่ได้เห็นมัน

เก็บรู้สึกเป็นอิ่มปริ่มเต็มแก้ม
ชโลมแซมใจเต็มเกษมสันต์
คอยต่อกลอนอ้อนใจไปทุกวัน
แบบแอบฝันก็พอ..หนอตัวเรา  ..เฮ้อ !  อิอิ.

 

[จ้อง เจรียงคำ]

 กลอนกี่บท..บรรยาย..กี่ถ่ายทอด
นั้นล้วนถอด..ถอนจาก..หลากความเหงา
ที่ทิ้งซาก จากซอก..พอกพูนเอา
กองพะเนินเกินเป้า..เข้าถมใจ

ถ้าวลี นี้โปรย โดยลิขิต
มีหรือจิต จะเวียน มาเขียนใหม่
แต่เพราะถูก ผูกมัด..สัมผัสใน
เนื้อฤทัย ทั้งหมด..ด้วยบทกลอน

ภูมิต้านทาน..ด้านนี้..รู้ดีต่ำ
แต่ใช่จะ ถลำ..ทุกคำอ้อน
เพียงพจน์เธอเท่านั้น..ที่สั่นคลอน
จนอกร้อน..ระอุ..เกินทุเลา

ใครเขาจะ จากจร..ไปกลอนอื่น
เราหวนคืนคำต่อขอเยือนเหย้า
ถ้าสัมผัสเพียงหนึ่ง..หมายถึงเรา
จะส่งใจดวงเหงา..เข้าคล้องจอง..

[masapaer]

คอยด้วยหวังคลั่งกลอนอันอ่อนหวาน
รอเธอสานกานท์กลับรับสนอง
หวังต่อใจให้ยาวเข้าคาดปอง
สัมผัสคล้องใจเธออย่างเผลอไป

จะต่อคำล้ำพจน์หมดทั่วมิตร
แต่ดวงจิตชิดคำอันหวามไหว
กลอนของเธอเพ้อพร่ำคำละไม
มากเกินใครในร้อยที่คอยรอ

กลอนจะออดอ้อนหวานสานไมตรี
แต่หัวใจดวงนี้มิเคยต่อ
สานเพียงพจน์นิยมพรมใจพอ
แต่กับใจให้ท้อรอแต่เธอ

แม้ต่อกลอนอ่อนหลับกลับหมดแล้ว
ยังฉายแววแก้วใจไว้เสมอ
เก็บเพื่อรอต่อใจไปละเมอ
สัมผัสเพ้อในฝันนั้นทุกคืน